آقای عبدالله گنجی، عضو شورای عالی اطلاع رسانی دولت در توئیتی نوشته است:
“همان هایی که در اروپا دنبال تحریم، قطعنامه و عدم مذاکره اند اینجا در جلد فیک های بی همه چیز می گویند دلار چی شد؟ گویی دلار یک دکمه دارد که رئیسی نمی خواهد آن را قطع کند. همه می دانند قیمت دلار امروز، دلایل اقتصادی ندارد.
راه کار کوتاه مدت و اضطراری همان در اختیار گرفتن ۲۵قلم کالا.”

ضمن احترام به ایشان و فارغ از اشاره ایشان به آنهایی که در اروپا هستند و صرفاً با نگاه به داخل، چند نکته را متذکر می شویم:

۱ – اصولگرایان حاکم بر دولت کنونی، زمانی “مذاکره” را حرام اندر حرام می شمردند.
حال بعد از رسیدن به دولت و مواجهه نزدیک با واقعیت ها، کسانی که دنبال “عدم مذاکره” هستند را “بی همه چیز” می نامند.

فارغ از این ادبیات، همین که بعد از سال ها چوب لای چرخ مذاکرات گذاشتن، فهمیده اند که سیاست خارجی به مذاکره نیاز دارد، جای شکرش باقی است.

البته منظور شخص آقای گنجی نیست که به لحاظ فردی، انسان محترمی است. روی سخن با کلیت جریانی است که دیروز چنان ضد مذاکره بود که محمدجواد ظریف را به خاطر مذاکرات، شب و روز آزار می داد و شعارش هم این بود: ای آن که مذاکره شعارت، استخر فرح در انتظارت!

حال همان ها رسماً و علناً می گویند: می خواهیم به برجام برگردیم.

فهمیدند! اما چقدر دیر و خدا می داند بعد از تحمیل چقدر هزینه بر ملت ایران!

حال بماند که چنان کرده اند که حالا طرف های مقابل برای مذاکره، پا پیش نمی گذارند.

۲ – یک زمانی همین اصولگراها زمین و زمان را به هم دوخته بودند که چرا در دولت روحانی قیمت دلار بالا رفته است.
کلیپ مشهوری از یکی از همین اصولگراهای تندرو – رائفی پور – وجود دارد که می گوید:

“بیا جواب بده؛ آی مردم حواستون به جای دیگه پرت نشه، اگه گفتن خدا نداریم یا ۶ تا خدا داریم توجه نکنید، بگید دلار چند؟ گفتند علم الهدی این طور گفته، بگین باشه! من با علم الهدی کاری ندارم، دلار چند؟” (ویدئوی زیر را ببینید)

یعنی تا دیروز که جناح دیگری دولت را در دست داشت، مردم باید بی خیال کفر (خدا نداریم) و شرک (۶ تا خدا داریم) می شدند و فقط می گفتند دلار چند؟ ولی حالا انتقاد از قیمت دلار، شده عین کفر و شرک و گناه کبیره و ذنب لایغفر!

وقتی نگاه ها جناحی باشد، تصویری جز این شکل نمی گیرد؛ فرقی هم بین اصلاح طلب و اصولگرا در این میان وجود ندارد.

۳ – تا دیروز افزایش قیمت دلار را محصول بی کفایتی مسوولان اقتصادی وقت می دانستند که ربط زیادی هم به تحریم ها ندارد ولی امروز از دلایل غیراقتصادی آن سخن می گویند و این که دست رئیس جمهور نیست.

فارغ از این تناقضات، باید بگوییم که اتفاقاً توئیت جناب گنجی، آنجا که نوشته است”گویی دلار یک دکمه دارد که رئیسی نمی خواهد آن را قطع کند.همه می دانند قیمت دلار امروز، دلایل اقتصادی ندارد.” کاملاً صحیح است.

دلار زمان روحانی هم دکمه نداشت، زمان احمدی نژاد هم و حتی در دولت خاتمی؛ راستش را بخواهید دلار اصلاً دکمه ندارد.

بخشی از گرانی دلار، قطعاً مربوط به عملکرد مسوولان اقتصادی است ولی واقعیت این است که بخش عمده ای از وضعیت کنونی قیمت دلار، همان طور که آقای گنجی هم به درستی نوشته است، دلایل اقتصادی ندارد بلکه علل زیرساختی مهمی در عرصه سیاست خارجی دارد (دلار اساساً یک موجود خارجی است).

پیش تر نیز گفته ایم و الان هم تکرار می کنیم که تا گشایشی جدی در سیاست خارجی رخ ندهد و باب مذاکره و تفاهم با دنیا به ویژه با کشورهای قدرتمند جهان باز نشود و روابط بهبود نیابد، اوضاع اقتصادی و از جمله وضعیت ارزی، به هم ریخته و نابسامان خواهد بود.

رابطه با شرق – که در دولت کنونی به طور جدی پیگیری می شود – حتماً خوب است اما به موازات آن باید با غرب نیز رابطه قوی داشت؛ خود همین چین که بسیاری رابطه استراتژیک با آن را منجی اقتصاد ایران می دانند، مهم ترین شریک تجاری غرب است.

الان هم که حکومت به طور یکدست در اختیار همفکران جناب گنجی در جناح اصولگراست؛ توصیه جدی می کنیم مذاکرات عزتمندانه ای که خواهانش هستند را انجام دهند و با گشودن قفل روابط خارجی فراگیر، سر و سامانی به وضعیت ارز و اقتصاد دهند و نام خود را به عنوان نجات دهندگان سیاست خارجی و اقتصاد ملی ایران در تاریخ به ثبت برسانند؛ این گوی و این میدان…!

بعد از تحریر:
دلار دکمه ندارد، قبول؛ اینترنت چی؟! آن هم ندارد و دست آقای رئیسی نیست؟!

بیشتر بخوانید:

۲۱۲۲۰