این بازیگر سینما و تئاتر در این یادداشت نوشته است: «سیامک شایقی، دوست، منتقد و کارگردان سینمای ایران درگذشت. متاسفانه فیلم‌هایش در غربت نمایش داده شدند و خودش هم در غربت پرواز کرد چون نمی‌توانیم برای او مراسم یادبودی بگیریم.

او جست‌وجوگر بود. در جست وجوهای سینمایی‌اش آن طور که خودش دوست داشت، موفق نشد. زمان با او یار نبود که موفقیت جست و جوهایش را ببیند.

او دنبال یک نوع درام بود که دور از تنش‌های بیرونی باشد و تنش‌های درونی قصه را پیش ببرد. به روابط ساده بیشتر اهمیت تا روابطی که از سادگی دور هستند و بیشتر به قصه شباهت دارند. او قصه را در درون انسان‌ها جست و جو می‌کرد نه بیرون. چخوف را خیلی دوست داشت این سادگی و درونی بودن را شاید از چخوف یاد گرفته بود.

زندگی شخصی خودش هم ساده بود و بدون پیچیدگی.

من در دو فیلم از او بازی کردم؛ «مادرم گیسو» و «باغ فردوس 5 بعد از ظهر» که پر مخاطب‌ترین فیلم او بود. تماشاگران این فیلم را بیشتر از فیلم‌های دیگرش دوست داشتند ولی منتقدان «جهیزیه برای رباب» را می‌پسندیدند. او تقریبا فیلم‌های خودش را تکرار نکرد. همچنان با اینکه می‌دانست «باغ فردوس» چقدر مخاطب جذب کرد، دوست نداشت آن را تکرار کند.

سال‌ها با سرطان جنگید و بالاخره در اوج کرونا از سرطان جان سپرد، پرواز کرد. روحش شاد باشد و خداوند به خانواده او صبر  و تندرستی ببخشد.»

۲۴۱۲۴۱