۱-نمایشگاه عکس نوع دیگری از زندگی: عکاسی روی لبه‌ها

باربیکن، لندن

عکس  چرخ‌های ریسندگی خارجی بزرگ در عکاسی مستند پس از جنگ اثر دیانه آربوس و عکس دیوانه‌های جیم گلدبرگ از مجموعه کودکان بی‌خانمان کالیفرنیا هر دو در این نمایشگاه گروهی گران‌قیمت حضور داشتند. این نمایشگاه ۶۰ سال عکاسی را پوشش می‌دهد و از اولین باری که نوجوان‌ها خودشان را در مقابل ارزش‌های پدر و مادرشان قرار دادند تا به امروز عکس‌هایی در این نمایشگاه عکس موجود است. نوع دیگری از زندگی، یعنی حاشیه‌ها را به نمایش گذاشته است. بخشی از این حاشیه‌ها توسط قسمت عمده جامعه اعمال شده‌اند و بخشی دیگر از طریق جنسیت، تمایلات جنسیتی، هویت و یا شورش‌های سیاسی خودشان را ابراز کرده‌اند.

در بین تصاویر چشمگیر این نمایشگاه، مجموعه Tulsa از لری کلارک نیز وجود داشت. این مجموعه که در دهه شصت میلادی عکاسی شده بود یک کاوش داخلی قوی و نسبتا مبهم است از زندگی است. به جز این عکس، عکس‌های خیابانی کمتر دیده شده از گروه‌های موسیقی جوانان ضد فاشیست در دهه هشتاد میلادی اثر فیلیپ چنسل نیز دیده می‌شود.

یکی دیگر از سورپرایزهای این نمایشگاه عکس یکی از عکس‌های پاز ارازوریز تحت عنوان “معلم شیلیایی اکتیویست می‌شود” بود. او در روزهای سیاه رژیم پینوشه در بین گروهی از زنانه‌پوش‌هایی که به عنوان فاحشه فعالیت می‌کردند زندگی و عکاسی کرد. علاوه بر این‌ها عکس‌های دیگری مانند عکس‌های ایگور پالمین از هیپی‌های روسی تا پرتره‌های سیجی کوراتا از گنگسترهای یاکوزا در توکیو وجود داشت که باعث می‌شد این نمایشگاه برای خوره‌های عکاسی، طرفداران فرهنگ پاپ و جوانان کنجکاو می‌توانست خیلی جذاب باشد.

۲-صحنه‌های شخصی: ماساهیسا فوکاسه

فوآم، آمستردام

ماساهیسا فوکاسه که در سال ۲۰۱۲ فوت کرد. او که پس از یک سقوط، برای ۲۰ سال در کما بود به خاطر کتاب عکس فوق‌العاده‌اش Ravens شناخته می‌شد. این گذشته‌نگر که عکس‌های قدیمی‌اش را شامل می‌شد، اولین فرصت برای دیدن کامل عکس‌های او بود.

به جز پلارویدهای رنگی که در این سری وجود داشت، این نمایشگاه به پروژه‌های خانوادگی او نگاهی انداخته بود. این پروژه‌ها شامل خاطرات پدرش و مطالعات وسواسی خانمش یوکو بود. یک احساس ملایمت عمیق در این نمایشگاه وجود داشت که با وجود مجموعه پیشگویی‌های سازنده یا بوکوبوکو که در وان حمام خودش گرفته شده بود تحکیم می‌شد.

۳-سائول لیتر: در جستجوی زیبایی

فوتو کولکتانیا، بارسلونا

احتمالا زیباشناختی ترین نمایشگاه عکس سال همین نمایشگاه بود. در جستجوی زیبایی یک بررسی اجمالی از نابغه انحصاری عکاسی رنگی آمریکا بود. صحنه‌های خیابانی لیتر که همگی با فاصله فقط چند بلوک از آپارتمان او در منهتن گرفته شده بودند به خوبی ارج نهاده شده بودند ولی نمایشگاه او شامل پرتره‌های اروتیک ملایم سیاه و سفید او نیز می‌شد که از دوست خودش سومس بنتری و دیگر دوستان مدل خودش گرفته بود نیز می‌شد.

آن‌ها یک طلسم اغواکننده اجرا کرده بودند: سیاه‌نگاره‌های انتزاعی که در چارچوب در و پشت پرده‌ها گرفته شده بودند. چیزی که کارهای او را جذاب کرده بود، دید قوی او برای رنگ و ترکیب بود.

۴-سوزان مِیسلاس: واسطه‌ها

ژو د پائوم، پاریس

پس از پنج‌ دهه، سوزان میسلاس، این عکاس آمریکایی که به عنوان یکی از بزرگترین عکاس‌های مستند که در حیات است شناخته می‌شود. مجموعه واسطه‌ها با چند عکس مختلف از ابتدای دهه ۷۰ میلادی تا اواسط آن شروع شد.

برخی از این عکس‌ها عبارت بودند از دختران خیابان پرنس، پرتره‌هایی از گروه آمریکایی-ایتالیایی مرکز منهتن و رقاص‌های جشنواره‌ای. به جز این‌ها دو مجموعه مستند اجتماعی او: انقلاب ساندینیستا و پراکندگی کردها نیز هر دو در این نمایشگاه، به نمایش گذاشته شده‌اند.

۵-تیش مورتا: کارهای ۱۹۷۶ تا ۱۹۹۱

گالری عکاس‌ها: لندن

عکاس بریتانیایی، تیش مورتا که در سن ۵۶ سالگی در سال ۲۰۱۳ فوت کرد تصاویر شاعرانه غم‌انگیزی از زندگی کاری که از نزدیک با آن آشنایی داشت گرفت.

مجموعه‌هایی مانند کودکان السویک، گروه‌های جاز نوجوان و بیکاری جوانان را به نمایش گذاشت. سری دوم، خستگی نوجوانان و ناراحتی آن‌ها را نشان می‌داد در حالی که کودکان کاری، فرصت بیشتری برای اتلاف داشتند. در بسیاری از عکس‌ها او برخلاف دید ویژه‌ای که داشت، یک حس خشم و اضطراب دیده می‌شد.

۶-دوروتی لنگ: سیاست‌ها دیدن/ ونسا وینشیپ: خمیدگی زمان

باربیکن، لندن

وضعیت نمادین پرتره فلورنس اونز تامپسون که توسط دوروتی لنگ گرفته شده است اکنون به صورت گسترده به عنوان مادر مهاجر شناخته می‌شود، باعث شده است کارهای فوق‌العاده دیگری که او انجام داده است نادیده قرار بگیرند. این گذشته‌نگر باعث شده است به وضوح ببینیم که او چقدر خلاق و کاری بوده است. او ۱۵ مجموعه عکس مختلف گرفته است که از پرتره‌های استودیویی که از دوستان و همکارهای خودش گرفته است تا کمپ‌های نگه‌داری آمریکایی-ژاپنی، عکس‌هایی که از غرب ایرلند گرفته است و مجموعه مردم در اواسط دهه ۵۰ متفاوت است.

در یک گالری جداگانه، خمیدگی زمان کارهای عکاس مستند معاصر آمریکایی ونسا وینشیپ را به نمایش گذاشته است. این عکس‌ها شامل پرتره‌های تشدید شده و منظره‌هایی را که او عکاسی کرده است، تبعید و حافظه را به صورت مودبانه به نمایش می‌گذارد.

۷-آندرس گورسکی

گالری هیوارد، لندن

این هنرمند آلمانی خودش را به عنوان یکی از بزرگترین تصویرسازهای دنیای دیجیتالی اخیر معرفی می‌کند. این گذشته‌نگر فوق‌العاده سفر یک نفره او را از مدرسه مستند مستقل بالینی دوسلدورف تا جایی که کلمه عکاسی برای آن مناسب نیست را دنبال می‌کند. همین موضوع برای میزان کارهای پس از تولید برای تصاویر متاخرش را نیز صدق می‌کند.

اگر می‌خواهید میزان ترافیک روزمره اجناس در انبارهای آمازون را ببینید و یا درام انسان‌ها در طبقات بورس را درک کنید، گورسکی توانسته است کپیتالیسم جهانی را بهتر از هر فرد دیگری به نمایش بگذارد. تصاویر او به اندازه‌ای فراواقعی هستند که برخی اوقات حتی تصور اینکه واقعی باشند، برای بیننده سخت می‌شود.

۸-جین اوِلین آتوود و جوان کولوم: فضای عمومی

کنفرانس عکاسی، آرلس

یک همکاری الهام بخش از دو عکاس کمتر دیده شده اروپایی یکی از نقاط برجسته جشنواره عکاسی آرلس بود. جوان کولوم بیشتر برای پرتره‌های مخفیانه سیاه و سفید خیابانی‌اش که در منطقه چراغ قرمز باریو چینو گرفته شده‌اند شناخته می‌شود. این مجموعه تصاویر تار و تحریک‌کننده‌ای است که از کارگران جنسی و مشتریانشان گرفته شده‌ است. عکس‌های رنگی و کمتر دیده شده او از همین محیط زیست شبانه در این نمایشگاه با استقبال زیادی روبرو شد.

این عکس‌ها در کنار عکس‌های جین اولین آتوود که در دهه ۷۰ میلادی در پیگال گرفته شده بود به خوبی ترکیب شدند. عکس‌های جین آتوود زمانی گرفته شده‌اند که شهرفرنگ‌ها و فاحشه‌ها عضوی از منظره خشن خیابان‌ها شده بودند. هر دو عکاس پرتره‌های وسیع شاعرانه‌ای از این محله‌های شهری را به نمایش گذاشته بودند.

۹-شکل نور: صد سال عکاسی و هنر انتزاعی

تیت مدرن، لندن

ورتوگراف‌های لنگدون کوبورن که در سال ۱۶۱ شروع به ساخت آنها کرد، قرارگیری هندسی تارشده نور و سایه بود که با استفاده از آینه ساخته شده بود.تون آنها به گونه‌ای ساخته شده بود که تاریخچه عکاسی انتزاعی را به نمایش می‌گذاشت.

این تصاویر یا با استفاده از دستکاری نور و مواد شیمیایی ساخته شده بودند و یا با تحریف و قطعه قطعه کردن سوژه. من ری و لازلو موهولی-ناگی از هنرمندان پیشگامی بودند که در این نمایشگاه حضور داشتند ولی عکاس‌های خانمی مانند گارمین کرول و ایموجن کانینهان نیز در این نمایشگاه عکس حضور داشتند و احترامی که لایقش بودند را دریافت کردند.

۱۰-توماس میلاندر: باستان‌شناسی سرگرم‌کننده

لاسیته، پاریس

به دور از عطش تبلیغاتی که در اطراف رویداد اصلی در گرند پالایس وجود داشت، توماس میلاندر مجموعه‌ای از عکس‌های عجیب، عناصر و نشریات را از آرشیو گسترده خودش انتخاب کرده بود که برای رهایی از نور نمایشگاه عکس پاریس لازم بود.

تصورات میلاندر بیشتر به سمت شوخی‌های تلخ و تصاویر سورئال و عجیب و غریب میل دارد. در این نمایشگاه عکس یک تصویر از پاگنده به همراه تصویری از پرده معتبر تورین به نمایش گذاشته شده بود. این دو اثر هر دو از ای‌بی خریداری شده بودند. یکی دیگر از نقاط برجسته این نمایشگاه آلبوم یکی از طرفداران از گریس کلی بود.

نوشته ده نمایشگاه برتر عکاسی سال ۲۰۱۸ اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.