زهره نوروزپور: امید و صلح. دو کلمه کلیدی که پس از بحران سوریه با خاورمیانه غریب است. اما رئیس جمهور کشورمان با نطق امروز خود در سازمان ملل،  بار دیگر عمق معنای این دو کمله را در دلها زنده کرد.

دیرزمانی است که خاورمیانه در آتش تروریسم، جنگ و خونریزی سپری می شود. دو کلید واژه ی غریب برای کودکانی که در دستان مادرانشان پرپر شدند و یا زنده زنده روانه گور شدند و یا سوختند.کشتار کودکانی که هر روز عادی تر از روزهای قبل شد این تصویری از خاورمیانه ماست.

امروز روزی بود که حسن روحانی از تریبون سازمان ملل به جهان اعلام کرد داعش را نابود کرده ایم. این صدای ایران بود که در جهان طنین انداز شد، اینکه ملت ایران، تنها و تنها به دنبال امید و صلح است.

منطقه ای که پس از استعمار انگلیس گرفتار هژمون منطقه ای شد، کماکان این روزها حال خوشی ندارد. در این روزگار ناخوش که ترامپ از همان تریبون جهانی از افزایش ترویسم اقتصادی علیه ایران، با وقاحت سخن می گوید، روحانی آغوش صلح را برای همسایگان باز می کند. به آنها تضمین می دهد که امنیت شما را برقرار می کنیم و نفتکش های شما در امنیت کامل است.

حسن روحانی رئیس جمهور کشورمان امروز در هفتادچهارمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد، از جایی فریاد صلح خواهی برآورد که روزگاری قدرت های بزرگ، این سازمان را بنا نهادند برای پایان جنگ های خانمان سوز جهانی ،  امروز رئیس جمهور، پیام ورسای را به جهانیان یادآوری کرد.

منطقه امروز ما بیشتر از هر زمان دیگر نیاز به یکدلی و همدلی دارد. امروز باید سیاستمداران داخلی کشور، درباره پیام روحانی بیاندیشند. امروز روزی است که به همت نیروهای مسلح و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با کمک به دیپلماسی کشور این طرح را در منطقه اشوب زده خلیج فارس باید عملی و اجرایی کنند.

بحران امروز خلیج فارس همانطور که حسن روحانی در سخنرانی خود به آن اشاره کرد بر لبه پرتگاه است. دست به مهره اشتباه، اتشی در خرمن آشوب خاورمیانه می اندازد.

بحران فعلی مانند بحران های قبلی منطقه نیست. اینبار دشمن کمر به قتل عرب و عجم بسته است. دلارهای نفتی عربستان که سریز می شود به خزانه غرب، نفتی که از بمباران شدن آن امریکا از ان بهره می برد و نفت خود را روانه بازار می کند. اوضاع فعلی خلیج فارس به نفع هیجیک از کشورهای منطقه نیست.

چرا روحانی گفت در لبه پرتگاه هستیم؟

پس از خروج آمریکا از برجام، تنش ها در خلیج فارس شدت گرفت. بولتون مشاور سابق امنیت ملی آمریکا با اعزام ناو ابراهام لینکلن گزینه جنگ را مطرح کرد. پس از آن خلیج فارس  دریای عمان دچار تنش های جدی شد که مهمترین آن آتش گرفتن دو نفتکش همزمان با دیدار آبه شینزو با رهبر معظم انقلاب اسلامی بود. از همان روز اتش فتنه غرب در خلیج فارس شعله ور شد. تنش ها شدت گرفت. ائتلاف دریایی تشکیل شد. 

در این میان حمله به قلب تاسیسات نفتی آرامکو، سبب شد که غرب یکصدا نوای اتهام به ایران را سر دهد! تروئیکای اروپا که برای فرار از بدعهدی خود نسبت به اینستکس و برجام پناه به اتهام زدن به ایران برده است پیرو ترامپ گربه رقصانی می کنند و سعودی را علیه ایران می شورانند. تا بلکه 11 سپتامبر دیگری را اینبار در خلیج فارس اجرا کنند. اتهامات غرب به ایران درباره آرامکو تله ای برای عرب های منطقه است. همانطور که رئیس جمهور خطاب به سعودی گفت: «آمریکا اینجاست، نه در خاورمیانه. آمریکا وکیلِ هیچ ملتی و کفیلِ هیچ دولتی نیست. هیچ دولتی به دولتِ دیگر، وکالت نمی‌دهد و کفالت خویش را به دیگری نمی‌سپارد. اگر امروز شعله‌های آتشِ یمن، تا حجاز هم زبانه‌کشیده‌است، باید آتش‌افروز را جست و تنبیه کرد، نه اینکه بی‌گناهان را آماج تهمت‌ها و کینه‌ها قرارداد. امنیتِ عربستان با پایان دادنِ تجاوز به یمن، حاصل می‌شود، نه با دعوت از بیگانگان. ما حاضریم برای صلح از همه توان ملی و اعتبار منطقه‌ای و اقتدار بین‌المللی خویش، مایه‌بگذاریم. راه حل صلح در جزیره‌العرب،  امنیت در خلیج فارس و ثبات در خاورمیانه،  را باید در درون خاورمیانه جستجو کرد و نه در بیرون آن. مسایل منطقه، بزرگ‌تر و مهم‌تر از آن است که آمریکا از عهدۀ آن برآید. دولتی که نتوانسته مسأله افغانستان و عراق و سوریه را حل کند و  بانی افراطی‌گری، طالبانی‌گری و داعشی‌گری بوده‌است ؛ هرگز قادر به حل معضلات پیچیده‌تر نخواهد بود. 

منطقه ما بر لبه پرتگاه ایستاده است؛ تا جایی‌که تنها یک اشتباه می‌تواند آتشی بزرگ را برافروزد. ما دخالتِ تحریک‌آمیزِ بیگانگان را تحمل نمی‌کنیم و به هرگونه تعرض به امنیت و تمامیتِ سرزمینی خود، قاطعانه پاسخ می‌دهیم. اما راه جایگزین و مطلوب ما، همبستگیِ میان همه ملت‌های دارای منافع مشترک در خلیج‌فارس  و منطقه هرمز است.

حسن روحانی رئیس جمهور کشورمان در نطق خود به عرب های منطقه گفت: دکترین امنیتی جمهوری اسلامی ایران حفظ صلح و ثبات در خلیج فارس و تامین آزادی و امنیت کشتیرانی در تنگه هرمز است.حوادث اخیر، این امنیت را به شکل جدی در خطر قرار داده است. امنیت و صلح در خلیج فارس، دریای عمان و تنگه هرمز را با مشارکت کشورهای این منطقه می‌توان تأمین کرد و جریان آزاد نفت و سایر منابع انرژی را تضمین نمود، به شرط آن که امنیت را چتری فراگیر در همه حوزه‌ها برای تمامی کشورها بدانیم. 

بنا به مسئولیت تاریخی کشورم در حفظ امنیت، صلح،  ثبات و پیشرفت در منطقه خلیج فارس و تنگه هرمز، همه کشورهایی را که از تحولات خلیج فارس و تنگه هرمز متأثر می‌شوند به «ائتلافِ امید»HOPE  یعنی«ابتکار صلح هرمز» (Hormoz Peace Endeavor)  دعوت می‌کنم.

هدف “ائتلاف امید” ارتقای صلح، ثبات، پیشرفت و رفاه کلیه ساکنان حوزه تنگه هرمز، و تفاهم متقابل و روابط صلح آمیز و دوستانه میان ایشان است. این ابتکار حوزه‌های مختلف همکاری مانند تأمین همگانی امنیت انرژی، آزادی کشتیرانی و انتقال آزادانه نفت و سایر منابع از و به کشورهای حوزه تنگه هرمز و فراتر از آن را در بر می‌گیرد.

“ائتلاف امید” بر پایه اصول مهمی همچون پایبندی به اهداف و اصول ملل متحد، احترام متقابل، منافع متقابل، جایگاه برابر، گفتگو و تفاهم ، احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی، خدشه‌ناپذیریِ مرزهایِ بین‌المللی، حل و فصلِ مسالمت‌آمیزِ تمامیِ اختلافات و از همه مهم‌تر دو اصلِ بنیادینِ “عدم تجاوز” و “عدم دخالت در امور داخلی یک‌دیگر” قرار دارد.  حضورِ سازمانِ ملل متحد برای ایجادِ یک چترِ بین‌المللی در حمایت از “ائتلاف امید” نیز امری ضروری است.

وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران جزئیات بیشتری از ائتلاف امید را به اطلاع کشورهای ذینفع خواهد رساند.

رئیس جمهور کشورمان امروز در سازمان ملل با پیام صلح خواهی، امنیت متقابل را پیشکش عرب های منطقه کرد. رسما از انها خواست وقت برادر کشی به پایان رسیده است. و قت ان است که به حکم دین واحدمان به معنای واقعی وحدت اسلامی را به جای آوریم.

وحدتی که سر منشا آن در محیط داخلی است و سپس به محیط خارجی می رسد.

همانطور که رئیس جمهور گفت: ‏«این پیام ملت ایران است: ‏بیایید به جای سرمایه‌گذاری در جنگ و خشونت‌، بر روی امید به یک آینده بهتر، سرمایه‌گذاری کنیم. ‏به عدالت برگردیم. به صلح، به قانون، به عهد و پیمان و به میز مذاکره بازگردیم.»

رئیس جمهور کشورمان در سخنرانی به همسایگان پیام صلح داد و غرب را تهدیدکرد: به میز مذاکره بازدگردیم… 

این پیام تهدیدی بود برای غرب، دوستی عرب و فارس، تیر غیبی است که استعمار و هژمون منطقه ای را برای همیشه به تاریخ می سپارد.

310310/25