ولی فاقد گفتمان سازنده و سینرژیک و هم افزا هستند. و این رابطه متقابل تاریخی، عمیق و همه جانبه سترون و نازا مانده است و ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم و از ظرفیتهای متقابل یکدیگر به دلیل سرگرم شدن در مسائل جزئی استفاده نمیکنیم. یعنی به میزان عمق استراتژیک این دو منطقه گفتمان سازنده ایی شکل نگرفته است. هم مسائل و مشکلات خاورمیانه روی اروپا اثر می گذارد و بالعکس ثبات خاورمیانه باعث رشد و شکوفائی اروپا میشود و هم امنیت و پیشرفت اروپا روی خاورمیانه اثر مثبت می گذارد.
مجموعه شرایط داخلی و بین المللی ایجاب می کند که ما چالشها و بحرانهائی که داریم به دور از اقدامات نپخته و هیجانی داخلی و خارجی که به آنها دامن میزند را با طراحی های جدید مدیریت کنیم تا شاهد افزایش تنش در روابط دو یا چند جانبه سیاست خارجی خود با کشورهای دیگر از جمله اروپا نباشیم و بتوانیم از این مرحله از فشارها هم عبور کنیم. یکی از این طراحی ها اتخاذ استراتژی تعامل موازی با اروپاست که دو استراتژی به موازات هم و بطور همزمان با اروپا اجرائی خواهد شد. اولی اتحادیه اروپائی و کشورهای مهم و تاثیر گذار اروپا را با فعالیتهای دیپلماتیک خود همچنان پشت برجام نگه میدارد و دومی چالشها و مشکلات بین ایران و اروپا را در همان زمینه و بستر خود تجزیه و تحلیل و حل و فصل میکند. یعنی اگر چه ایران و اروپا در مسائل مختلف از جمله در مسائل موشکی، حقوق بشر و منطقه‌ای با یکدیگر اختلاف نظر دارند، اما نباید هیچگاه این مشکلات را با برجام و موضوع هسته ای مخلوط نمود.
البته بعضی از تحلیلگران رابطه ایران و اروپا اینچنین می پندارند که وقوع اتفاقاتی بین ایران و چند کشور اروپائی از چمله هلند، دانمارک، سوئد و فرانسه و طرح اتهاماتی از سوی آنان به ایران و حمایت سایر کشورهای اروپائی از آنها احتمالا”ً تاثیر منفی خود را بر ادامه همکاری‌ها میان ایران و اروپا در قالب برجام و SPV بگذارد اما توجه به نکات زیر خالی از فایده نیست:
۱-  وزن رابطه ایران و اروپا آنقدر زیاد است که صرف چنین اتفاقاتی نمی تواند این معادله را تحت تاثیر قرار دهد.
۲-  اروپا به دلیل همین ویژگیهای بر شمرده شده رابطه اش را بر اساس عوامل سنگین وزن تر با ایران تنظیم میکند و نه صرف چند واقعه حتی اگر تماما” درست باشد.
۳-  هنر سیاست خارجی کشور مدیریت بحران است که در این مورد خاص باید از طریق فعالیتهای دیپلماتیک و باز کردن زمینه همکاریهای اطلاعاتی بین سازمانهای دو طرف برای عبور از این گردنه و تامین زیر ساخت همکاریهای لازم جهت جلوگیری از بحرانهای اینچنینی در اینده از طریق راه اندازی گفتمان جدیدی به منظور فراهم کردن چهارچوبه یا مدلهای همکاریهای منطقه ائی بین اروپا و خاورمیانه و با محوریت و نقش آفرینی ایران برای رفع نگرانی آنها و بر طرف شدن دغدغه هایشان پیگیری شود.
۴-  اتخاذ چنین راهبردی میزان تاثیر اجلاس لهستان علیه ایران را نیز کاهش خواهد داد. در این راستا تشدید فعالیت دیپلماتیک و لابیگری با اعضای تاثیر گذار اتجادیه اروپا کارگشا میباشد.

منبع: روزنامه ستاره صبح مورخ ۹٫۱۱٫۹۷