ترجمه اختصاصی نوریاتو: روی بنر یکی از زنانی که از کنار من می‌گذشت، نوشته شده بود “Venez avec Nous” (با ما بیایید). این زن شنبه گذشته به سمت کاخ باستیل در پاریس حرکت می‌کرد. من با دیدن او دوربین خودم را برداشتم و با آن‌ها رفتم. آن روز، دوازدهمین روز از راهپیمایی بزرگ مجروحان جلیقه زرد بود. هدف اصلی این تظاهرات، محکومیت خشونت پلیس و استفاده آن‌ها از گلوله‌های پلاستیکی فلش‌بال بود. به منظور گرامی‌داشت جلیقه زردهایی که طی دو ماه گذشته توسط پلیس ضدشورش زخمی شده بودند، خیلی از معترضین خودشان را با بانداژ و خون مصنوعی پوشانده بودند.

خیلی از جلیقه زردها دوست داشتند تجربیات و دیدگاه خودشان را با من به اشتراک بگذارند و بقیه نیز در صورت نیاز برای ترجمه به کمک من می‌آمدند. آن‌ها در مورد این صحبت می‌کردند که تظاهرات مردم فرانسه را متحد کرده‌ است و آن‌ها به عنوان یک موجودیت کلی، با هم احساس قدرت می‌کنند. چیزی که با اعتراض به افزایش مالیات سوخت شروع شده بود، الان به یک جنبش با تمایلات ضد دولتی گسترده تبدیل شده بود.

مطالعه بیشتر: نمادگرایی در هنر فریدا کالو

خیلی از این افراد می‌گفتند که دستمزد‌ها به اندازه‌ای پائین است که تا آخر ماه هم باقی نمی‌مانند. افرادی هم که احساس می‌کنند از نظر مالی مشکلی ندارند، برای پشتیبانی و اتحاد با دیگر جلیقه زردها، هرشنبه خودشان را به محل اعتراض می‌رسانند. من متوجه شدم که آن‌ها قبل از هرچیزی خودشان را یک شهروند می‌دانند و به همین دلیل شما افرادی را از هر دو جبهه راست و چپ می‌بینید. این جنبش به خاطر اینکه همه از سیاست‌های دولت خسته شده بودند تشکیل شد. قبل از این، تجربه عکاسی از تظاهرات برای من محدود به انگلیس می‌شد که اغلب وقت چایی در نزدیکی میدان پارلمان یا ترافالگار به صورت صلح‌آمیز پایان می‌یافت.

مطالعه بیشتر: جادوی جنگل در تصاویر نیل بورنل

در پاریس اغلب افرادی که در تظاهرات شرکت می‌کنند، با خودشان تجهیزات محافظتی مانند عینک، کلاه ایمنی و ماسک حمل می‌کردند. این اعتراضات و درگیری‌ها با پلیس تا به امروز حدود ۱۱ کشته و صدها زخمی داشته است.

من در حال عکاسی از یک تابلو روی دیوار که روی آن نوشته بود “قدرت برای مردم” بودم که یک گروه از داوطلب‌های کمک‌های اولیه از کنارم رد شدند. این گروه به صورت خودجوش در روز پنجم دور هم جمع شده بودند و گروه “فرشتگان خیابانی” را تشکیل داده بودند. تمرکز این گروه روی زخمی‌ها است و آن‌ها به صورت داوطلبانه به هر کسی که طی اعتراض‌ها زخمی شده باشد، کمک می‌کنند. رمی، یکی از اعضای گروه می‌گوید که آن‌ها زخم‌های مختلفی را درمان کرده‌اند.

مطالعه بیشتر: هفتاد سال عکاسی دون مک کالین در تیت لندن

در کاخ باستیل فضا صلح‌آمیز بود و ما به سمت مقصد نهایی یعنی کاخ جمهوری حرکت کردیم. مدت کمی بعد از اینکه به میدان رسیدیم، یکی به من توصیه کرد در صورتی که ماسک یا عینک محافظ دارم، آن را آماده کنم. پلیس رسید و ما را محاصره کرد. من برای شارژ کردن تلفن همراه خودم وارد یک کافه شدم، پس از خروج از کافه، پلیس در کنار من یک صف تشکیل داد که نفس کشیدن را برای من سخت می‌کرد. پس از آن یک گروه از مردمی که قبلا آشنا شده بودیم، به سمت من آمدند و من را با خودشان داخل مترو بردند.

نوشته راهپیمایی بزرگ مجروحان اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.