این هنرمند عکاس که از دوستان و همکاران نزدیک منوچهر طیاب بوده است، در پی درگذشت این مستندساز باسابقه، به بیان بخشی از ویژگی‌های شخصیتی و حرفه‌ای طیاب پرداخت و افزود: زندگی من به دو بخش تقسیم می‌شود، پیش و پس از سال ۱۳۷۵ که با منوچهر طیاب آشنا شدم. حضور او در زندگی‌ام تاثیری عمیق بر جای گذاشت و خود را انسان خوشبختی می‌دانم که این همه سال در کنار او بودم و از او آموختم.

نقشبندی ادامه داد: دوستان مستندساز و فیلمساز زیادی دارم ولی منوچهر طیاب کسی نبود که فقط از او هنر، تاریخ یا فرهنگ آموخته باشم مهمترین درسی که او به من داد، درس انسانیت است.

او که از درگذشت طیاب بسیار متاثر است، ادامه داد: حس می‌کنم پدرم را از دست داده‌ام و غمی که امروز دارم، کمتر از روزی نیست که پدرم درگذشت.

این عکاس خاطرنشان کرد: سال‌ها در کنار هم بودیم، چه ساعت‌ها که با هم گپ و گفت داشتیم، چه سفرها که با یکدیگر رفتیم و زندگی‌ها کردیم و اگر امروز درک و فهم اندکی نسبت به جهان هستی دارم، به دلیل حضور موثر اوست.

نقشبندی با اشاره به فعالیت طولانی مدت طیاب در حوزه مستندسازی اضافه کرد: او نزدیک به ۵۶ سال در این حوزه کار کرد، از سال ۴۳ که نخستین فیلم‌هایش را ساخت، خلاقیتش مشهود بود آنچنانکه فیلم «ریتم» او را کلاس آموزشی تدوین می‌دانند و در یونسکو نیز به همین عنوان آن را نمایش داده‌اند. در نظر بگیرید کسی با امکانات محدود آن زمان چقدر باید خلاق بوده باشد.

او در ادامه طیاب را پژوهشگری دقیق خواند و افزود: پژوهشگری درجه یک بود. برای ساخت فیلمی درباره کویر به مدت ۵ سال پژوهش کرد نه پژوهش‌هایی پراکنده که هر زمان فرصتی دست بدهد، انجام دهد بلکه به طور مداوم هر چه کتاب در کتابخانه بود، به زبان فارسی، انگلیسی و آلمانی مطالعه و فیش برداری می‌کرد که نتیجه آن فیلم «همراه با باد در دل تنهایی کویر» بود که در کنارش کتابی هم منتشر شد چرا که دیگر ویژگی مهم او قلمش بود و گنجینه‌ای هم از کتاب گرد آورد.

نقشبندی در پایان افزود: گرچه از رفتنش حالم بد است ولی این آرامش و دلخوشی را دارم که در این سال‌ها بسیار از او آموختم.

۲۴۱۲۴۱