بنیامین نتانیاهو در هفتۀ جاری دو ضربۀ سخت را متحمل شد. ضربۀ نحست از سوی کاخ سفید بود. پس از آنکه نتانیاهو مدعی شد؛ در بارۀ تسرّی قوانین اسرائیل به شهرک های یهودی نشین کرانۀ باختری رود اردن، با دولت آمریکا در حال مذاکره است؛ سخنگوی کاخ سفید با لحنی بی سابقه ادعای نتانیاهو را دروغ دانست و تأکید کرد که چنین مذاکره ای هرگز صورت نگرفته است. در عین حال، مقام های کاخ سفید از دولت نتانیاهو خواستند که به صراحت سخن او را تصحیح کند.
ضربۀ دوم اما از سوی پلیس اسرائیل بود که از دادستان خواست نتانیاهو را به دلیل دریافت سیگار، شامپاین و جواهرات از دو سرمایه دار میلیونر و نیز دخالت نادرست در رقابت بین دو رسانۀ اسرائیلی، به اتهام ارتشاء و خیانت در امانت محاکمه کند.
نتانیاهو این اتهام ها را بی اهمیت شمرده است و همچنان برای ماندن در مقام نخست وزیری سرسختی نشان می دهد. با این همه، او دریافت “هدایا” و اتهام دیگر را رد نکرده است و از همین رو بسیار دشوار می نماید که در مقابل فشار رهبران اپوزیسیون بخصوص یائیر لپید برای استعفاء از مقام نخست وزیری توان مقاومت داشته باشد.
با این حساب احتمالاً اسرائیل شاهد انتخابات پارلمانی زودهنگام خواهد بود. آیا در انتخابات آینده باز هم ائتلاف احزاب راستگرا و افراطی برنده خواهند شد و یا اینکه حزب میانۀ “یش عتید” (آینده ای هست) به رهبری لپید می تواند با به دست آوردن کرسی های بیشتر، ائتلافی از میانه روها و چپ ها برای تشکیل دولت آتی شکل دهد؟
در صورت پیروزی ائتلاف راستگرا، همۀ آنچه برای نتانیاهو اتفاق افتاده، صرفاً به موضوعی قضایی خلاصه می شود و هیچ تغییری در سیاست داخلی و خارجی اسرائیل پدید نخواهد آمد. در صورت پیروزی احزاب میانه و چپ اما، فضای سیاسی داخلی و برخی جنبه های سیاست خارجی اسرائیل تغییر خواهد کرد؛ البته اگر در اسرائیل واقعاً چیزی به نام سیاست خارجی مفهوم و مصداقی داشته باشد چرا که به قول هنری کیسینجر، اسرائیل سیاست خارجی ندارد؛ فقط سیاست داخلی دارد!
