تجربه چین نشان می دهد مساله قرنطینه و حبس شدن زن و شوهر برای مدت طولانی و در یک فضای بسته ممکن است باعث مشاجرات زیاد و در نهایت سست شدن و از هم گسیختن پیوند خانوادگی شود.
برای اینکه بتوانیم از این مسایل جلوگیری کنیم لازم است چند نکته را در نظر داشته باشیم. اولا به یاد داشته باشیم قرنطینه پر از احساسات منفی است هم برای ما و هم برای هر یک از اعضای خانواده ممکن است این احساسات غلبه کند.
افراد در حالت قرنطینه حتی با رعایت مسایل بهداشتی، موجی از احساسات منفی طبیعی را تجربه می کنند. باید اجازه بدهیم شریک زندگی و سایر اعضای خانواده مان این احساسات منفی را به صورت غر زدن، شکایات و انتقاد نشان دهد. افراد در قرنطینه بی حوصله، خسته و کسالت بار می شوند. وقتی افراد کسل می شوند هر یک با توجه به پیشینه روانی خود، شروع به واکنش منفی می کند که این واکنش ها طبیعی است.
واکنش های منفی به صورت مشاجره، غرزدن و حتی تمسخر کردن دیگری خود را نشان می دهد. هر یک از افراد خانواده اگر وارد چرحه احساسات منفی شوند، کار دیگری بسیار سختتر می شود. هر یک از زوجین اگر دچار احساسات منفی شد، طرف دیگر رابطه سریعا متوجه شود و باید تعادل فضای روانی خانواده را با رفتار بهتر خود جبران کند و دست کم در صدد مقابله برنیاید.
اگر یکی از زوجین انتقاد می کند یا غر می زند، باید طرف دیگر از شخصی سازی این انتقادها جلوگیری کند و این انتقادها را متوجه شرایط موجود و نه خود بداند. در این شرایط، استفاده از فاصله گدذاری زمانی و مکانی بسیار کوتاه مانند آوردن چای و قهوه یا شوخی کردن می تواند به حوصله افراد کمک بیشتری کند.
نکته دوم آن که برای قرنطینه باید برنامه ریزی مشترک روزانه داشته باشیم، کارهایی مانند نرمش کردن در منزل، گلدان ها را آب دادن، غذا پختن مشترک، رفت وروب اتاقها، تغییر دکوراسیون و طراحی منزل از جمله این فعالیت ها است. این کارها افراد باعث می شود احساس به دردبخور بودن و مفید بودن کنند. ما در حال تجربه احساسات منفی در قرنطینه هستیم و لازم نیست حتما این احساسات منفی را به شریک زندگی خود بروز دهیم. اگر کسی خلقش تنگ شده است می تواند در پارکینگ رفته در خودرو بنشیند و چند دقیقه موسیقی گوش دهد یا به گفته روانشناسان رفتاری به بالش خود مشت بزند و لزوما تخلیه احساسات منفی را با شریک زندگی خود انجام ندهد. در این حالات، ما دچار تخلیه احساسات منفی به صورت مثبت شده ایم. یعنی هم به احساسات منفی خود احترام می گذاریم چون آنها را ابراز می کنیم و هم به صورت مثبت این احساسات را ابراز می کنیم ودر عین حال به کسی ضربه نمی زنیم.
باید فضای شخصی هر فرد در خانه تامین شود. در این حالت می توان مشاجرات را به حداقل رساند. این هدف اصلی است که مشاجرات در زمان قرنطینه به حداقل برسد. هدف بعدی این است که وقتی مشاجره شروع می شود باید شدت مشاجره را پایین آورد. همدلی یکی از بهترین راهکارهای کاهش شدت مشاجره است. همدلی، یک مهارت بسیار مشکل است و فردی که در حال همدلی است باید به لحاظ احساسی، آرامش خود را تا اندازه ای حفظ کند. با این روشها و توجه به این که قرنطینه گذرا و موقتی است می شود از این روزها هم عبور کرد و به روزهای خوب آینده رسید.
*عضو هیات علمی دانشگاه شیراز و عضو کارگروه سلامت خانواده استانداری فارس
۲۳۵۲۳۱
