در این بحران انتظار میرفت وزارت خارجه کشورهای این منطقه در پرتو مشکلات ساختاری و روزمره سازمان بهداشت جهانی ابتکار عمل برگزاری یک اجلاس مجازی منطقه ائی شامل کشورهای شمال و جنوب خلیج فارس را بنام خود ثبت میکردند تا قدم اول شروع دیپلماسی کرونائی که وجود اراده سیاسی است را از خود نشان میدادند! و هنوز برای این اقدام دیر نیست! اوضاع کنونی کرونائی جهان به گونه‌ای است که شرایط برخی همکاری‌ها در زمینه مقابله با کرونا شیوع آن را فراهم کرده است.
ممکن است به دلیل حجم بالای بحران، بسیاری از کشورها به دنبال اجرای سیاست‌های ملی هستند، اما ایجاد اراده سیاسی برای همکاری و آغاز یک دیپلماسی پزشکی یا کرونایی که در رایزنیهای منطقه ائی پیش می آید، زمینه همکاری کشورها را تقویت می‌کند؛ زیرا در چنین بحران‌هایی همه در یک کشتی در این دریای مواج نشسته ایم! در حال حاضر به نظر می‌رسد که بیشتر گفت‌وگوها بین مقامات ایران و امارات از جمله تماس اخیر وزرای خارجه دو کشور در مورد مسائل جاری کشورها و منطقه است و کمتر در مورد مسائل زیرساختی که بتواند ساختار کنونی روابط دو کشور را تحت تاثیر قرار دهند، صحبت شده است اما در دنیای کنونی گفتگو شرط اول و لازم تامین حداکثری منافع ملی کشورهاست و واقعیت این است که ایران و امارات دو کشوری هستند که ظرفیت زیادی برای همکاری دارند، ولی شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی در طی این سال‌ها به‌گونه‌ای بوده که بین این دو کشور فاصله ایجاد کرده است و متاسفانه دو طرف آبراه نیز علیرغم وجود یک سابقه تاریخی از همزیستی مسالمت آمیز نتوانسته اند بدون تاثیرپذیری از این شرایط صاحب یک گفتمان غالب منطقه‌ای باشند و این لزوم تداوم گفتگو در زمینه مشکلات کنونی و آینده منطقه برای تقویت همکاری‌های دو و چند جانبه بین دو طرف را بیشتر می‌کند.
امارات هم بعد از عمان که ویژگیهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی منحصر به فردی برای نزدیکی به ایران دارد، نسبت به سایر کشورهای حوزه خلیج فارس به دلیل فرهنگ مردم، قدمت، بستر آماده شده و حضور تعداد بالای ایرانیان مقیم و نیز گستردگی فعالیت تجار ایرانی و میزان حجم سرمایه آنان و نیز سرمایه گذاری ایرانی‌ها در امارات که باعث ایجاد حجم بالای مراودات و ظرفیت‌های اقتصادی و تجاری بین دو کشور شده است. البته اینکه این نوع و میزان گستردگی تجاری سازمان مناسبی دارد و ایا در نهایت به نفع اقتصاد و مردم ایران است یا خیر مبحث جداگانه‌ای است که موضوع این مصاحبه نیست. لذا عوامل تسهیل کننده و تخریبی در روابط بین دو کشور فعال هستند و نمیتوان منکر سایه تنشهای بین ایران و عربستان را بر این روابط نادیده گرفت.
اما وزن و موقعیت ژئوپلیتیکی ایران و کمک به امارات برای حل مشکلات منطقه ائی در ایجاد توازن با همسایگانش نه تنها قابل چشم پوشی نیست بلکه نسبت به سایر کشورها بیشتر بوده و در جنبه تخریبی نیز تاثیرات وخیم شدن روابط کشورهای دو سوی آب بر امارات بیش از سایر کشورهای می‌تواند باشد و توسعه و مسائل این کشور را متاثر خواهد کرد. اما اختلاف ایران و امارات در مورد جزایر سه‌گانه و ادعاهایی که اماراتی‌ها در این زمینه مطرح می‌کنند، سیاسی و دارای پشتوانه حقوقی نیست و یک اشتباهی بوده که در اثر برخی تصمیمات سیاسی و اجرایی بدون آنکه به واقعیات میدانی توجه شود، ایجاد شده و در رقابت‌های داخلی امارات برخی از سیاستمداران و مسئولین اماراتی برای تحکیم قدرت خود و تخریب روابط دو کشور در طول این سال‌ها از آن سوءاستفاده کرده‌اند. در میان شیوخ و مسئولین امارت‌های هفتگانه این شیخ نشین برخی از آنها به دنبال داشتن روابط خوب با ایران هستند ولی برخی از مسئولین و شیوخ از جمله بعضی مسئولین دولت مرکزی در ابوظبی که خواهان تضعیف حکام محلی هستند چنین نگاهی ندارند و سعی کرده‌اند دیدگاه های خود برای بسط حاکمیت شان به شیخ‌نشینان دیگر امارات تحمیل کنند.
لذا نباید اجازه داد مساله سه جزیره ایرانی مورد بهره برداری سوء داخلی، منطقه ائی و بین المللی قرار گیرد و بهانه‌ای برای تخریب روابط دو کشور و یا عدم توسعه روابط تبدیل شود. به گونه ای که گفته می شود بعضی مواقع پرونده کار با ایران در دست دولت مرکزی و زمانی نیز به دست حاکم دبی که بیشترین حجم مراوده تجاری با ایران را دارد قرار می‌گیرد، ولی ما بعنوان یک کشور تاریخی و قدرتمند منطقه نباید وجه المصالحه اینگونه ترتیبات باشیم.
به دلیل طولانی بودن مصاحبه در صورت داشتن وقت و علاقه اصل آن را در سایت ایسنا و یا کانال خودم مطالعه بفرمائید. ممنون، التماس دعا و خدانگهدارتان.
* منتشر شده در خبرگزاری ایسنا . ۹ اردیبهشت ۱۳۹۹
