کسانی که تصمیم گرفتند بانوان  در مسابقه تیم‌های ملی ایران و لبنان در استادیوم مشهد حضور نیابند، اقتدار و تمامیت ایران را بعنوان یک حکومت یکپارچه به سخره گرفته‌اند.

 ایران طبق تفاهم با فدراسیون فوتبال آسیا تعهد کرده است که بانوان در مسابقات رسمی حضور داشته باشند. این تعهد یک حکومت در عرصه جهانی و

ملی است. اما وقتی یک مقام محلی به هر دلیلی مانع انجام چنین تعهدی می‌شود، این ایجاد اختلال در اقتدار و حاکمیت ملی است.

 مقامات رسمی کشور باید صریح و شفاف پاسخگوی دو موضوع باشند:

اول اینکه، نظام تصمیم‌گیری در اموری که در برگیرنده اقتدار و قانون در حاکمیت ملی است، کجا و چگونه صورت می‌گیرد؟

دوم اینکه، آیا هر استان، منطقه و شهری مجاز است به سلیقه خود عمل کند و دامنه این عمل به سلایق تا کجاست؟

بیشتر بخوانید : 

 محتمل است که این اعمال سلیقه‌ای هزینه‌هایی برای کشور داشته باشد که قطع به یقین کشور و نظام و مردم باید آن را بپردازند.

 اگر یکبار و برای همیشه جلوی این اقدامات گرفته نشود، مملکت به سمت هرج‌ومرج کشیده می‌شود و هر استان و شهر و دیاری خود را مجاز به انجام چنین سلایقی خواهد کرد.

مملکت زمانی آسیب می‌بیند که اقتدار ملی‌اش دستاویز سلیقه‌های شخصی شود؛ آن‌وقت سنگ روی سنگ بند نمی‌شود.

 دولت و تصمیم‌گیران در امنیت ملی باید هوشیار باشند. سست کردن بنای قانون و تعهدات ملی و بین‌المللی، نشستن بر روی شاخه و بن بریدن است.

تصور نکنید که با بی‌اعتنایی به این موضوعات و تلاش برای توجیه آن، به نتیجه دلخواه می‌رسید. این، کاملا اشتباه است و روزی می‌رسد که مجبور به اتخاذ تصمیمات سخت‌تری خواهید شد.

 مملکت را باید با خرد و قانون اداره کرد، نه با سلیقه و خواست افراد؛ حتی اگر این سلایق و خواسته‌ها درست و شرعی باشد، تا زمانی که تبدیل به قانون نشود، نباید تصمیم و اجرای آن را به افراد سپرد.