دکتر احمد نقیب زاده در بخشی از یادداشت خود در روزنامه سازندگی نوشته است :

درحالی‌که ما دیپلمات‌های خود را از تماس با بیگانگان منع می‌کنیم و آنها هم ذهنشان متوجه مسائل دیگر از جمله نوسانات قیمت دلار در داخل کشور می‌شود، سازمان جهنمی مجاهدین اعضای خود را بسیج کرده و با پوشیدن لباس‌های شیک از این پارلمان به آن پارلمان و از ملاقات این شخصیت به ملاقات فلان شخصیت می‌روند و تحلیل‌های نادرست و مغرضانه خود را به آنها القاء کرده و آنها را به میتینگ‌های خود دعوت می‌کنند و برای خود سرمایه اجتماعی تدارک می‌بینند…. ایران می بایست کانال دیپلماتیک مناسبی با فرانسه بگشاید و زمینه‌های همکاری را در لبنان به‌وجود آورد. اما یار را سر سودای دگر بود. این است آنچه حساسیت فرانسه را نسبت به حضور ایران در لبنان و سوریه و نسبت به برد موشک‌های ایرانی برمی‌انگیزد. فرانسه از ایران می‌خواهد اینک که داعش روبه نابودی گذاشته است سوریه را ترک کند و در این حکم ایران و ترکیه را در یک جبهه می‌گذارد بدون توجه به اینکه حضور ایران بنا به درخواست دولت قانونی سوریه صورت می‌گیرد؛ در‌حالی‌که اقدام ترکیه چیزی جز نقض آشکار حاکمیت سوریه نیست. اگر ارتباط لازم بین دو کشور ایران و فرانسه برقرار بود هرگز فرانسه دچار این خطای محاسباتی نمی‌شد.