علیرضا داود نژاد در اینستاگرام خود نوشت :
سینمای ایران دومشکل تاریخی دارد
۱-سانسور
۲-ناامنی بازار
سانسور زندگی را به عنوان منبع الهام حذف می کند و محصولات واردتی را به منزله الگو پیش روی جریان تولید قرار می دهد وفیلمسازی را به انفعال و تقلید و کپی برداری می کشاند و نهایتا به ابتذال و رویگردانی عمده مخاطبان دامن می زند
نا امنی بازار از پا گرفتن انواع تولید برای انواع مخاطب جلوگیری می کند و عملا تولید کننده داخلی را از دریافت مستقیم سفارش و سرمایه از انبوه مخاطبان محروم می نماید و با توسعه بازار سیاه تولید کننده را به ورشکستگی می کشاند
در دهه های گذشته سانسور و نا امنی بازار؛ اصلی ترین عوامل زوال و نا بودی سینماهای ملی در منطقه خاور میانه و شمال افریقا بوده اند و زمینه عجز تولید داخلی وغلبه و سلطه محصولات وارداتی -رسمی و غیر رسمی -را بر بازار سینماهای این کشورها فراهم کرده اند.
دستاورد تا به امروز ان ها که به سانسور و نا امنی سینما در ایران دامن میزنند توسعه بازار سیاه سرقت و قاچاق فیلم های ایرانی و خارجی ، تاراج دارایی ها و مخاطبان سینمای ایران توسط ماهواره ها ، غارت فیلم های ایرانی توسط سایت ها ی اینترنتی برای فروش پهنای باند و بی پروایی نهاد های خدماتی رسمی نظیر هتل ها وبیمارستان ها و وسایل حمل و نقل جاده ای و ریلی و دریایی و …برای نمایش بدون مجوز فیلم‌های ایرانی بوده است و اگر دست اندر کاران سینمای ایران به واقع برای نجات این حرفه و هنر همت نکنند و پی گیر نباشند چاره ای جز تن دادن به زوال کیفی و در غلتیدن به ابتذال و ابتلا به رکود و در افتادن به ور شکستگی و خلاصه واگذاری دربست میدان به حریفان و رقیبان هالیوودی و بالیوودی و اروپایی و ترکی و کره ای و چینی نخواهند داشت.
