پس از حدود دو سال از آغاز همه‌گیری کرونا، شامگاه چهارشنبه، یکم دی، سرانجام نخستین کنسرت حضوری به یاد و در گرامی‌داشت درگذشتگان هنر ایران در دوران کرونا در تالار وحدت برگزار شد.

نخستین کنسرت تالار وحدت با حضور مخاطبان بود که به رهبری بردیا کیارس و با همراهی ارسلان کامکار، سحر انزلی، هاسمیک کاراپتیان، مهدی قاسمی، میلاد عمرانلو و نوازندگان و خوانندگان کر ارکسترها برگزار شد.

در بخشی از این مراسم، فاطمه معتمدآریا ـ بازیگر ـ با حضور در نخستین کنسرت حضوری که پس از مدت‌ها تعطیلی ناشی از کرونا در تالار وحدت برگزار شد، در سخنانی خاطرنشان کرد: راست می‌گویند که دوران هیچ منزلتی به اندازه هنر پایدار نیست؛ به خصوص هنر موسیقی که تاج سر آفرینش است. امشب همه ما اینجا هستیم، تنها به دلیل همتی که این مجموعه موسیقی انجام داده و هیچ هنرِ دیگری، این قدرت را نداشته است.

او با اشاره به بزرگداشت درگذشتگان هنر ایران در دوران کرونا که محوریت اجرای چهارشنبه شب ـ اول دی ماه ـ را تشکیل می داد، تاکید کرد: این همدلیِ امشب ما به دلیل وجود افرادی بوده است که هنرشان تاج سرِ هنر این مملکت است. افرادی که هر پنجه و نوای برآمده از سینه آنها و هر حرکت و فکرشان، جز عشق، مهر و دوستی چیزی در این مملکت نپراکنده است. چیزی که امشب در اینجا (تالار وحدت) اتفاق افتاده است، جدا از ادای احترام به کسانی که عزیزان ما بوده و از دست رفته اند، نشان از همدلی و دوستی ما دارد.

این بازیگر سپس اظهار کرد: وقتی در سالن تالار وحدت نشسته بودم، مثل همیشه داشتم به سقف نگاه می‌کردم که این لانه های ریز ریز که دور هم جمع شده، درونش پر از صدای عشق و مهر هنرمندانی است که سال ها اینجا کار کرده و به قول آقای حسین علیزاده اینجا خانه آنهاست. ما در تک تک این لانه ها خانه کرده ایم؛ نه با جسم، بلکه با روح، نگاه عشق و هنرمان و بزرگترین هنری که امشب اینجا توانسته این مجموعه را با هم همدل کند، موسیقی است.

معتمدآریا با طرح این پرسش که چطور می شود، کسی یا کسانی ـ خواسته یا ناخواسته ـ حرف بستن یا شکستن از موسیقی را مطرح کنند، این پرسش را با سوال های دیگر ادامه داد که «مگر ممکن است چنین چیزی؟ مگر ممکن است در این لانه ها، آوا و صدایشان خاموش شود؟».

او سپس چنین پاسخ داد: غیرممکن است. موسیقی چیزی غیر از مهر پخش نمی کند و نکرده است. موسیقی اعتراض می‌کند، از ما درخواست می‌کند و ما را به هم نزدیک می‌کند. چطور می شود که با زدن بر یک پوست دباغی شده صدایی از آن برخاسته شود که همه ما را به شعف آورد یا از یک نوای نی تا عمق وجودش، آدم آزرده و غمگین شود.

این بازیگر خطاب به حاضران در تالار وحدت، گفت: از اینکه امشب به دلیل همراهی با مجموعه ای که ما را دعوت کرده اند، اینجا جمع شده ایم احساس امنیت خاطر می کنم. اینکه ما هر کجا که گرفتار باشیم، بیش از هر کس و هر چیز دیگری، خودمان به حال هم کمک می‌کنیم. هر نفری که از این صندلی ها کم شود، یک خانواده ویران می‌شود، هم خانواده موسیقی و هم خانواده شخصی و نمی دانید که با چه عدم امنیتی باید حیات خود را ادامه دهد. خانواده‌ ای که سرپرست خود را از دست می دهد نمی داند که آیا کسی هست در این جامعه که از او حمایت کند؟ از بیمه او از بیکاری او از اجاره خانه او و از حیات و هستی روزمرگی او. آیا کسی هست که به داد هنرمندانی برسد که قرار است سازشان را بشکنند و یا کنسرت آنها را تعطیل کنند و بگوید اینها هر کدام خانواده ای دارند و هر کدام نیاز به ابتدایی ترین روزمرگی برای ادامه حیات دارند؟

در نخستین کنسرت تالار وحدت با حضور مخاطبان، همچنین حسین علیزاده، موسیقیدان و نوازنده کشورمان تصریح کرد: چیزی که به نظرم خیلی اهمیت دارد این است که شاید کم کم به حدود نیم قرن می رسد که با مسائلی در موسیقی گریبانگیر هستیم که برای درست شدن و یا پیشنهاد راهی برای حل مشکلات آن، شاید دیر باشد. مثل اینکه بار خودمان را خودمان باید ببندیم. ما یک ثروت عظیمی در دست داریم که آن موسیقی، قلب و عشقمان است.

او ادامه داد: همه ماهایی که در هر هنری از خودمان مایه گذاشته ایم، می دانید آدم گاه مجبور است برای حفظ چیزی، با یکسری مسائل بجنگد. در این مدت یک امر خیلی به ما کمک می‌کرد و آن اینکه هنر به ما یاد داد، به خودمان متکی باشیم. ما هنری را در دست داریم که از هر ابزاری ماندگارتر است و این هم، در تمام دنیا ثابت شده است. تمام این سال ها که گذشت برخی ها نمی فهمیدند چرا ما عاشق هستیم، چون اصلا از عشق چیزی نمی دانستند.

او با تاکید دوباره بر همبستگی هنرمندان، با اشاره ضمنی به صحبت های اخیر یکی از نمایندگان مجلس درباره موسیقی، ساز و آلات موسیقی که انتقادهای برخی اهالی هنر و موسیقی را هم به دنبال داشت، یادآور شد: چنین افرادی نمی دانند که این مقام و جایگاهی که دارند ماندگار نیست. خیلی عجیب است که برخی با به دست آوردن یک جایگاه کوچک، حرف های بزرگ بزرگ بزنند و برای مردم و موسیقی تعیین تکلیف کنند.

این هنرمند با اشاره به گرامی‌داشت درگذشتگان هنر ایران در دوران کرونا که محوریت کنسرت چهارشنبه اول دی ماه در تالار وحدت را شامل می شد، خاطرنشان کرد: امشب همه حرف هم را می فهمیم و یک صمیمیت و احترام خاصی داریم که به اینجا آمده ایم. یکی از بهترین اتفاقات این است که از هنرمندان با ابزار خودشان و موسیقی یاد کرد که امشب اجرا می شود. تمام دوستان جوانی که در این ارکستر جمع هستند و بردیا کیارس که همت کرده تا این مراسم انجام شود، برای یک ابراز همدردی و همدلی دور هم جمع شده اند و یک وحدتی شکل گرفته که باید بین هنرمندان باشد.

علیزاده یادآور شد: در هر دوره تاریخی، هر جمعیتی که همیشه با هم متحد بوده اند، ضربه پذیری آنها کمتر بوده است و ما در اینجا پشتیبان بسیار بزرگی به اسم موسیقی داریم. موسیقی برای ما هنرمندان جزو مقدساتمان است.

او با اشاره به دشواری ها و تلخی های ناشی از کرونا و از دست دادن هنرمندان به واسطه این ویروس، تاکید کرد: در اتفاقات تلخ اخیر، بهترین کاری که می شد انجام داد، این بود که با زبان موسیقی با افراد همدردی کرد. امشب یک نمونه خوب و یک اتفاق بسیار مثبت است. من از همه هنرمندان جوان می خواهم امشب را الگو قرار دهند و اگر در هر شرایطی چند سال دیگر عده ای نبودند، باز هم همبستگی خود را حفظ کنند.

علیزاده سپس گفت: اگر به موسیقی توهین می شود به همه ما توهین می شود. ما در دنیا کشورهای اسلامی زیادی داریم که در هیچ کدام از آنها موسیقی را حذف نمی کنند. چراکه موسیقی انسان ها را از هر دردی نجات می دهد. آن چیزی که در این دوران ثابت شده این است که ما با نیروی عشق مردم سر پا هستیم و کار می کنیم. باید واقعا قدردان مردم باشیم که چقدر طی این سال ها به هنرمند خود انرژی و نیرو دادند، همانطور که هنرمندان به آنها عشق دادند. چیزی که خیلی نتیجه مثبت دارد این است که بدانیم سلاح ما عشق است. اگر در تمام دنیا این مسئله درک شد، خوشبختی برای تمام ملت ها هست. اگر از موسیقی که روح انسان است، غافل شویم آن جامعه مریض می شود.

این نوازنده و موسیقیدان در بخش دیگری از صحبت هایش بر لزوم پرداختن به نوعی از موسیقی که ارزش هنری دارد تاکید و گفت: برخی از مسئولان وقتی قرار است به موسیقی توجه کنند، به آن چیزی از موسیقی می پردازند که جنبه هنری ندارد و یا ارزش خاصی ندارد. البته همه نوع از موسیقی از مردمی و سرگرم کننده گرفته تا هنری می تواند در یک جامعه نرمال جریان داشته باشد ولی نمی دانم چرا اغلب موسیقی ای که جنبه هنری و تفکری دارد دارای مشکل است. آیا تا به حال شده به طور آزاد یک موسیقی‌دان عقاید خود را در رسانه ملی خود بگوید؟ هر کسی که بخواهد صحبتی داشته باشد باید همه حرف‌هایش چک شود و به گونه‌ای صحبت کند که مسئولان خوش‌شان بیاید و نمی‌تواند از حیثیت موسیقی خود دفاع کند.

اجرای چهارشنبه شب تالار وحدت، بلیت فروشی نداشت و اغلب حاضران با دعوت در سالن حاضر شده بود که بخش قابل توجهی از صندلی‌ها را شامل می‌شد.

۵۷۵۷