با شروع حرکت دوباره قطار لیگ برتر، به سراغ بهروز رهبری‌فرد رفتیم و پای صحبت‌های او نشستیم. بهروز مثل همیشه هم انتقاد داشت و هم حرف‌های شیرینی بر زبان آورد. این مصاحبه را بخوانید.

بالاخره طلسم شکست و همه باید به بازی‌ها برگردند.
خدا را شکر، واقعاً همه باید خوشحال باشیم و امیدوار که بتوان با فوتبال به جنگ کرونا رفت. اگر بازی‌ها برگزار شود به جامعه امید می‌دهیم که همه کارها را می‌توان مثل قبل با یک‌سری تغییرات انجام داد. سازمان لیگ بهترین تصمیم را گرفت.

پرسپولیسی‌ها هم خیلی خوشحال هستند و می‌گویند تیم‌شان قهرمان می‌شود. شما هم چنین نظری دارید؟
من در فوتبال وقایع زیادی را دیدم. فوتبال ورزشی نیست که بتوانیم در مورد محاسباتش حساب و کتاب کنیم. بله، همه می‌گوییم پرسپولیس، چون صدرنشین است، قهرمان می‌شود، اما من یادم می‌آید سال ۱۳۷۴ بهمن کرج ۱۴ امتیاز از ما بیشتر داشت، اما در نهایت، پرسپولیس قهرمان شد و بهمن نایب‌قهرمان. شرایط امروز پرسپولیس مرا به یاد آن روزها می‌اندازد و باید پرسپولیسی‌ها باهوش باشند. البته زیبایی فوتبال هم به همین بالا و پایین‌هاست. من پیشنهاد می‌کنم بازیکنان با همان صلابت اول فصل به بازی‌ها برگردند و کاری به فاصله امتیازی با سایر باشگاه‌ها نداشته باشند.

اما خیلی‌ها از بازگشت به لیگ ناراحت هستند و مدام انتقاد می‌کنند!
بله متأسفانه از وقتی اینستاگرام وارد ایران شد، یک‌سری آدم‌ها به یک‌باره مهربان شدند! امیدوارم اینستاگرام فیلتر شود آن وقت مردم می‌فهمند که دلیل این مهربانی‌ها چیست. مربیان و بازیکنان می‌دانند که همه افراد در جامعه ریسک ابتلا دارند، اما هیچ‌کس غیر از این افراد نسبت به ادامه لیگ اعتراض ندارد. این‌طور نیست که بگوییم کرونا همین دو هفته دیگر از ایران می‌رود و همه چیز به شرایط اول بازمی‌گردد. حالا دوستانی که من ذات و نیت‌شان را می‌شناسم، در صفحه خود نگران مردم شده‌اند، اما حتی یک‌بار، به همین مردم کمک نکرده‌اند که آدم بگوید دم‌شان گرم، فیلم بازی نمی‌کنند! مثلاً کرونا فقط در ورزشگاه‌ها دیده می‌شود؟ در خیابانی که مردم تردد می‌کنند، در کارخانه‌ها، کارگاه‌ها و… نیست؟ مرد باشید و از موج‌سواری دست بردارید. من نیت این افراد را به خوبی می‌شناسم.

البته می‌گفتند پرسپولیسی‌ها هم خواهان لغو لیگ هستند به شرطی که تیم خودشان قهرمان اعلام شود. چه نظری در این مورد دارید؟
خدا را شکر که این‌طور نشد وگرنه زشت‌ترین قهرمانی تاریخ فوتبال ایران رقم می‌خورد. شاید از نگاه هواداران جذاب باشد، اما از نگاه کسی که عاشق فوتبال است، هیچ جذابیتی ندارد. انگار یک عده دور یک میز جمع شده باشند و بگویند فلان تیم قهرمان است و تمام. حتی قهرمانی‌های دیگر این تیم هم زیر سؤال می‌رفت. فوتبال، ورزشی است که باید بروی داخل زمین، بجنگی و حقت را بگیری نه اینکه منتظر لطف و حکم سازمان لیگ و فدراسیون باشی.

برخی می‌گویند پرسپولیس نه تنها امسال بلکه سال‌های بعد هم قهرمان لیگ است. شما این موضوع را قبول دارید؟
اصلاً و ابداً! چطور این حرف‌ها را می‌زنند، مثلاً به مدل مدیریتی باشگاه می‌نازند؟ همین حالا ببینید که بازیکنان و کادر فنی چقدر شاکی و عصبانی هستند. از هر طرف پرونده شکایت به باشگاه می‌آید و هیچ‌کس نیست که این حواشی را جمع کند.

مدیریت باید چه کار کند؟
مگر کاری هم بلدند که انجام بدهند؟ از وقتی پرسپولیس را شناختم، فقط یک مدیر خوب داشت به نام امیر عابدینی؛ بقیه فقط آمدند و رفتند. هرگز مدیر لایقی برای این باشگاه ندیدم. یا برای شهرت و رسیدن به مجلس و شورای شهر آمدند یا تبدیل آپارتمان‌شان به باغ و برج. شما می‌گویید مدیریت فعلی باشگاه بد است، من می‌گویم کدام دوره تاریخی مدیریت پرسپولیس خوب بوده و آورده‌ای برای این باشگاه داشته؟ من از صحبت در مورد مدیریت ناامید شدم و به هواداران می‌گویم فکر نکنند تیم‌مان برای سال‌های بعد هم از حالا قهرمان است.

البته مدیران زیادی آمدند و کارهایی هم انجام دادند…
پس چرا هرگز قهرمان آسیا نشدیم؟ عابدزاده، دایی، باقری، مهدوی‌کیا، پیروانی و… این همه ستاره که اسکلت تیم ملی را می‌ساختند، به صورت همزمان کنار من در پرسپولیس بازی می‌کردند، اما چرا با این تیم قهرمان نشدیم؟ چون مسائل مدیریتی و فنی وجود داشت. اگر مدیرانی بودند که کادر فنی قدرتمندی می‌آوردند، بدون شک می‌توانستیم برای پرسپولیس قهرمانی آسیا بیاوریم. رفتیم با سامسونگ کره‌جنوبی بازی کنیم، کل حرف کادر فنی قبل از حضور در زمین این بود: «اسم تان را یک تریلی نمی‌کشد، بروید داخل زمین و این چشم‌بادامی‌ها را ببرید؛ خجالت می‌کشم در مورد فوتبال کره حرف بزنم، آخر این تیم است که بخواهیم در موردشان صحبت کنیم. ماشاءا…، بروید داخل زمین و بازی را ببرید!» ما هم رفتیم با همین تفکر بازی را باختیم و به رختکن برگشتیم. مربی خوبی داشتیم، حریف را آنالیز می‌کرد و حرف فنی به ما می‌زد. این‌ها هم به مدیریت باشگاه برمی‌گردد. حالا آقایان می‌گویند چند سال دیگر هم قهرمان است؛ به نظرم بهتر است کلاه‌مان را سفت بچسبیم تا قهرمانی همین فصل را از دست ندهیم!

الان هم برخی بازیکنان شاکی هستند و می‌گویند قراردادشان نسبت به بازیکنان دیگر کمتر است یا بی‌عدالتی در تنظیم قراردادها وجود دارد. این مسائل را دنبال می‌کنید؟
آن‌قدر در این مورد حرف در دلم هست که خدا می‌داند. ما هم از این داستان‌ها داشتیم مثلاً کریم باقری ۱۰۰ تومان می‌گرفت، من و باقی بازیکنان ۳ میلیون تومان. یک‌بار به صورت جدی به این موضوع اعتراض کردم که گفتند پروین تشخیص داده و بعد هم گفتند هر فوتبالیستی یک قیمتی دارد. کریم بهترین رفیق من است و خیلی دوستش دارم، اما به عقیده من همان زمان هم فاصله‌مان ۹۷ میلیون تومان نبود. نه با من، بلکه با تک‌تک بازیکنان آن فصل. دوستان علی پروین وقتی حرف ما را می‌شنیدند، می‌گفتند علی‌آقا چنین قانونی گذاشته و ما هم دهان‌مان را می‌بستیم، اما در مورد بازیکنان امروز، من کاملاً حق را به آن‌ها می‌دهیم. صددرصد حق با شجاع خلیل‌زاده، کمال کامیابی‌نیا و علی علیپور است. فوتبالیست‌های ایرانی همه در یک سطح هستند. حالا اگر علی کریمی، احمد عابدزاده، کریم باقری، علی دایی و… باشند، باز هم توجیه دارد، اما چرا باید شجاع که مربی، هوادار و رسانه‌ها از او تعریف و تمجید می‌کنند، یک رقمی بگیرد و یک بازیکن نیمکت‌نشین، دو برابر او قرارداد ببندد؟ از این دست بازیکنان در زمان ما هم بودند که برای خودشان تبلیغات کاذب می‌کردند و قراردادشان دو برابر می‌شد. آن زمان بازیکنان می‌رفتند دفتر باشگاه می‌گفتند دیشب با فلان مدیر استقلال جلسه داشتم و قراردادشان یک‌دفعه دوبرابر می‌شد. واقعاً شجاع را درک می‌کنم.

این موضوع را می‌توان به سوءمدیریت فعلی باشگاه ربط داد؟
پس من در مورد چه چیزی حرف می‌زنم؟! همین را می‌گویم. البته یادتان نرود مدیرعامل و هیئت‌مدیره باشگاه همگی کشک هستند! به قول مجتبی محرمی باید چهار تا سنگ با خودشان به جلسات ببرند که حداقل یک‌قل، دوقل بازی کنند و سرگرم بمانند. باور کنید آن‌ها در مورد این بازی اطلاعات بیشتری نسبت به فوتبال دارند! این مدیران با رفتارشان باعث ایجاد اختلاف در تیم می‌شوند و آن وقت دیگر کسی نمی‌تواند حواشی را جمع کند، چون تیم از درون مریض شده است. خدا نکند که مدیری، حق فردی را به فرد دیگر بدهد.

حالا شکایت‌های برانکو و کالدرون و سایر خارجی‌ها به فیفا هم در میان است!
در این مورد، کار از مدیریت خارج شده و به وزارتخانه می‌رسد. باشگاه پرسپولیس بی‌صاحب است و دولت کاملاً این باشگاه را رها کرده تا هر کس که به افراد سیاسی نزدیک بود، مدیر باشگاه شود. باور کنید اگر پرسپولیس یک باشگاه اروپایی بود، کسانی که این همه بدهی ساختند را تیرباران می‌کردند! در ایران سلطان سکه و سلطان پراید و سلطان دلار را می‌گیرند و اعدام می‌کنند. کاش قانونی وجود داشت تا سلطان بدهی‌های پرسپولیس را هم شناسایی و دادگاهی می‌کردند تا برای دیگران درس عبرت شود. به خدا قسم این باشگاه عشق میلیون‌ها آدم است. برخی زندگی‌شان به پرسپولیس گره خورده و اگر از این تیم کسر امتیاز شود یا دوباره پنجره‌های نقل و انتقالات را با همین احکام ببندند، این افراد دیوانه می‌شوند.

پس به نظرت باید یقه کسانی را گرفت که مدیران فعلی و قبلی را به پرسپولیس آوردند؟
بازیکن و مربی و تدارکات و هوادار که نمی‌توانند برای این باشگاه مدیرعامل و هیئت‌مدیره تعیین کنند. این باشگاه دولتی است؛ روزی که داشتند قرارداد می‌بستند، بالاخره یکی تماس گرفته با مدیران وزارت ورزش و گفته با فلان مربی با این رقم عقد قرارداد کردیم و حتماً جواب مثبت گرفته است. حالا همان‌ها که جواب مثبت دادند باید پاسخگو باشند و پول برانکو و کالدرون را بدهند. به جای آنکه مجسمه برانکو را بسازند، این‌طور آزارش دادند و از پرسپولیس دورش کردند. البته باشگاه هم هر ۱۵ روز یک‌بار مدیرعامل عوض می‌کند تا مقصران اصلی پشت سر این نام‌ها پنهان شوند. البته من یک نظر دیگری هم دارم.

بفرمایید.
این خارجی‌هایی که به ایران می‌آیند، بدبخت‌ترین و بیکارترین آدم‌های روی زمین هستند، چون می‌دانند که اینجا باید کار کنند و خبری از پول نیست ولی باز هم می‌آیند. البته خودمان هم چنین وضعیتی داشتیم. می‌دانستیم هر قراردادی که ببندیم، پولی نمی‌گیریم، اما باز هم برای پرسپولیس بازی می‌کردیم!

256 43