به نقل از رادیو بین المللی چین، پمپئو از زمان انتصابش به عنوان وزیر امور خارجه آمریکا در سال 2018 میلادی تاکنون، به صورت سیستماتیک و مرتبا از قدرت خود سوء استفاده و آرمان های عالی که سیاست خارجی آمریکا زمانی بر آنها مبتنی بوده را تحقیر کرده است.

پمپئو در حال حاضر تهدیدی برای دموکراسی آمریکایی به حساب می آید؛ اگرچه «جو بایدن» معاون اسبق دولت آمریکا هم با توجه به آراء الکترال و هم با توجه آراء مردمی،‌ به وضوح پیروز انتخابات ریاست جمهوری اخیر در این کشور معرفی شده است اما ترامپ همچنان نتایج این انتخابات را رد می کند و پمپئو نیز او را به ادامه این رویکرد تشویق می کند؛‌ پمپئو به جای آنکه حقیقت ناخوشایند باخت را به ترامپ بگوید، در تاریخ 11 نوامبر اعلام کرد که یک انتقال آرام قدرت به دور دوم دولت ترامپ در ماه ژانویه اتفاق خواهد افتاد!

با توجه به اینکه روال قدیمی در آمریکا به این صورت است که رؤسای جمهوری که در حال خروج از کاخ سفید هستند باید مسیر انتقال آرام قدرت به دولت بعدی را تسهیل کنند،‌ بنابراین، اینگونه اظهارات پمپئو خشم خیلی ها را برانگیخت.

«الیوت انگل» رئیس کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا از اردوگاه دموکرات ها بر این باور است که پمپئو نباید با حملات خطرناک و بی اساس، انتخابات قانونی آمریکا را به بازی بگیرد؛ «مارک تاکانو» نماینده مجلس نمایندگان آمریکا نیز می گوید که پمپئو در عمل از رفتارهای استبدادی در کشورهای خارجی انتقاد می کند اما اظهار نظرات او (درباره انتخابات ریاست جمهوری) روند دموکراتیک آمریکا را مورد تمسخر قرار داده است.

از آنجایی که پمپئو در مسیر ابراز نگرانی هایش از روند انتخابات در بلاروس، ساحل عاج و تانزانیا حد را گذرانده است، ریاکاری او در برابر پذیرش نتایج انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به مراتب ناخوشایند تر خواهد بود؛ حتی «گای ورهوفشتات» نخست وزیر سابق بلژیک نیز که زمانی طرفدار پمپئو بود، در حال حاضر عملکرد وزیر خارجه ای در آمریکا که دموکراسی آمریکایی را مسخره و مسیر را به سمت استبداد همواره کرده است را محکوم می کند.

هیچ کس نباید از رفتارهای پمپئو تعجب کند؛ پمپئو همان شخصی است که در ماه سپتامبر و خلاف هنجارهای بین الملل تحریم هایی را علیه «فاتو بنسودا» دادستان دیوان کیفری بین المللی اعمال کرد در حالیکه بنسودا مشغول انجام ماموریت خود و بررسی اتهامات مطرح شده درباره جنایات جنگی پرسنل آمریکا در افغانستان بود.

اقدامات پمپئو در سطح جهان به عنوان تهدیدی برای حاکمیت قانون بین الملل محکوم شده است.

شاید در زمینه انتقاد از اظهارات پمپئو هیچ کسی به اندازه «جان بولتون» مشاور امنیت ملی سابق ترامپ خشن تر برخورد نکرده باشد؛ بولتون وزیر خارجه فعلی آمریکا را فردی «متوهم» توصیف و تاکید کرده است که پمپئو اعتبار بین المللی اش را نابود کرده است.

برای مثال پمپئو در ارتباط با هنگ کنگ، نهایت تلاش خود را کرده است تا به این شهر صدمه بزند و مسیر پیشرفت آن را تضعیف کند آن هم با این امید که نهایتا به چین آسیب برساند؛ پمپئو از هر فرصتی برای فضولی در امور داخلی هنگ کنگ استفاده می کند در حالی خود را در جایگاه محکوم کردن هنگ کنگ قرار می دهد که هیچ چیزی نمی داند!

در تاریخ 9 نوامبر سال جاری میلادی بود که شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو برای اولین بار از ماه مه سال 2015 میلادی تاکنون به بررسی وضعیت حقوق بشر در آمریکا پرداخت؛ در این نشست بود که متحدان آمریکا به شدت از این کشور به دلیل سوابق حقوق بشری اش به خصوص به دلیل اجرای اعدام و خشونت پلیس این کشور علیه آمریکایی های آفریقایی تبار و جدا کردن کودکان مهاجر از خانواده هایشان، انتقاد کردند.

در این نشست فرانسه از آمریکا خواست تا اعدام های فدرال را متوقف، زندان گوانتانامو در کوبا را تعطیل و دسترسی زنان و دختران به حقوق و بهداشت جنسی و باروری اشان را تضمین کند؛ چین و روسیه نیز از آمریکا خواستند نژاد پرستی و خشونت های پلیس در این کشور را ریشه کن کند؛ کوبا و ونزوئلا نیز تاکید کردند که آمریکا باید شرایط دسترسی برابر به خدمات بهداشتی را در طول همه گیری کرونا فراهم کند.

پمپئو تنها زمانی می تواند در جایگاه سرزنش سایر کشورها قرار بگیرد که اول مشکلات خودش را حل کند؛ کسانی که در خانه های شیشه ای زندگی می کنند نباید به سمت خانه های یکدیگر سنگی پرتاب کنند! بنابراین، پمپئو نه تنها خودش هم باید به توصیه هایی که به دیگران می کند، عمل کند بلکه باید سرش را از شرم پایین بیندازد.

311311