سینمای ایران در سال ۹۹ می‌تواند پُر باشد از فیلم‌های اجتماعی و حادثه‌ای با موضوع سیل. اتفاقات ابتدای سال ۹۸، هر جای دیگر از دنیابود، بزرگترین کارگردانان‌شان را وامی‌داشت تا فیلمش کنند.
اتفاقات چندساله اخیر سینمای ایران هم نشان می‌دهد فیلمسازان‌مان تابعی از رخدادهای اجتماعی هستند. در همین دو سه سال اخیر، سینمای ایران چند واقعه روز را با کمی تاخیر روی پرده آورده است، حادثه تلخ پلاسکو در فیلم «چهارراه استانبول» به تصویر کشیده شد و فیلم «اروند» در واکنش به ماجرای کشف پیکرهای شهدای غواص ساخته شد.
پرداختن به موضو ع‌های روز جامعه حتی به سینمای بدنه هم رسیده است و همین امسال، «ژن خوک»، «رحمان ۱۴۰۰» و «چهار انگشت» هم سوژه‌های اصلی فیلم‌شان را از فساد اقتصادی که نقل محافل است برگرفته و با آن طنزهای گیشه‌ای با محتوای هیچ ساخته‌اند.
اما حادثه سیل نوروز امسال، بی‌شک نیازمند فکر، فن و هنر سینماگرانی است که دغدغه‌مند هستند؛ اجتماعی‌سازان جوان سینمای ایران که در دو سه سال اخیر خوش درخشیده‌اند، می‌توانند با قاب سینما، فیلم‌هایی ماندگار را از آن‌چه در تعطیلات عید بر مردم شیراز، آق قلا، گمیشان، معمولان، پل‌دختر، خرم آباد و … گذشت، بسازند. نمونه‌هایی که با پیشرفت تکنولوژی در سینمای ایران و استفاده بهتر از ابزارهای تکنیکی، می‌تواند نمونه‌هایی خیلی بهتر از «بیدارشو آرزو»ی کیانوش عیاری برای زلزله بم باشند. البته به شرطی باز گروهی فرصت‌طلب با طرح‌های دم‌دستی به دنبال جذب اعتبارات ارگانی و ساخت فیلم‌های پروپاگاندایی از این حوادث نباشند که میلیاردها تومان پول برای هیچ به دور ریخته شود!
۵۷۵۷
منبع
