۱- آیا از جهان خواهیم آموخت؟
۲- آیا با جهان همکاری خواهیم کرد؟
۳- آیا رتبۀ حقیقی خود را در نظام بین الملل متوجه خواهیم شد ؟
۴- آیا با کشورهای دیگر رقابت خواهیم کرد؟
۵- آیا با استدلال تغیییر پیدا خواهیم کرد یا بحران؟
۶- آیا ادبیاتِ خود را نسبت به جهان تغییرخواهیم داد؟
۷- آیا تصویرِ جهان از کشور، برای ما اهمیت خواهد داشت؟
۸- آیا اهتمام خواهیم کرد که همسایگان در کشور سرمایه گذاری کنند؟
۹- آیا مزیتِ نسبی خود را در اقتصاد بین الملل مشخص خواهیم کرد؟
۱۰- آیا تخصص در مدیریت را خواهیم پذیرفت؟
۱۱- آیا خودخواهی را به ده درصد خواهیم رساند؟
۱۲- آیا خوش قول خواهیم شد؟
۱۳- آیا برای اندیشه های مختلف جا باز خواهیم کرد؟
۱۴- آیا شفافیت را از آزادی رسانه ها شروع خواهیم کرد؟
۱۵- آیا آداب انتقاد کردن از یکدیگر را خواهیم آموخت؟
۱۶- آیا اهمیتِ همکاری با یکدیگر را تشخیص خواهیم داد؟
۱۷- آیا جایگاهِ راستگویی در تداومِ دوستی ها را کشف خواهیم کرد ؟
۱۸- آیا زندگی را جدی خواهیم گرفت؟
۱۹- آیا کمتر حرف زدن ولی دقیق سخن گفتن برای ما مهم خواهد شد؟
۲۰- آیا سیستمِ رقابت کردنِ منطقی را ایجاد خواهیم کرد؟
۲۱- آیا میان کارآمدی و اعتماد رابطه ای وجود خواهد داشت ؟
۲۲- آیا هر شهروندی قادرخواهد بود پتانسیل های خود را فعلیت بخشد؟
۲۳- آیا برای حفاظت از محیط زیست سرمایه گذاری خواهیم کرد؟
۲۴- آیا قابل اتکا بودن در داخل و خارج برای ما اهمیت خواهد یافت؟
۲۵- آیا اینکه همه شهروندان پس انداز داشته باشند مهم خواهد شد؟
۲۶- آیا قرارداد اجتماعی شکل خواهیم داد؟
۲۷- آیا ثبات اقتصادی ضرورت پیدا خواهد کرد؟
۲۸- آیا سیستم مدیریتی غیرسلیقه ای برپا خواهیم کرد؟
۲۹- آیا به فکر کشوردربیست و پنج سال آینده خواهیم بود؟
۳۰- آیا معلوم است چه مسائلی برای ما اهمیت دارند؟
* پژوهشگر توسعه و استاد مدعو مجمع جهانی اقتصاد در داوس
* منتشر شده در کانال تلگران=م نویسنده . ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۹
