، مهدی شامحمدی کارگردان و تهیه کننده «هجده هزار پا» که با این فیلم در بخش «شاخه‌های زیتون» سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجرحضور دارد، با اشاره به واکنش خوب مخاطبان پس از تماشای فیلم گفت: برای اولین بار فیلم را در سالن سینما با حضور مخاطبان دیدم و جالب بود که همه تا انتها فیلم را دنبال کردند. معمولا در جشنواره هایی مثل فجر مخاطبان برای پر کردن وقتشان بین سانس‌ها سری به سالن مستند می‌زنند و کمتر تا انتها فیلم را دنبال می کنند، اما «هجده هزار پا» را تا انتها دنبال کردند و واکنش‌شان بسیار خوب بود.
وی افزود: در چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» فیلم نامزد سه بخش بود و رتبه دوم پرمخاطب ترین فیلم را به خود اختصاص داد و این موفقیت بزرگی برای من بود. «هجده هزار پا» اولین فیلم بلند من به عنوان کارگردان است، تجربه ای خاص که مخاطبان پس از تماشای آن خستگی را از تنم درآوردند و معتقد بودند که این فیلم نگاهشان به سوریه را تغییر داده است.
شامحمدی در پاسخ به این پرسش که چرا در این شرایط که بسیاری از فیلمسازان به دنبال ساخت فیلم‌هایی امیدبخش هستند، سوژه ای تلخ را برای ساخت اثر خود انتخاب کرده است، گفت: اگر بخواهید درباره بحران منطقه فیلم بسازید به هر حال ناگزیر به روایت داستانی تلخ هستید، چون بخش عمده آن از میان جنگی می گذرد که ناشناخته مانده و به مرور پس از چند سال در حال شناخته شدن و تعریف قصه‌هاست. جنگ تلخی را با خود می آورد که به شدت آزاردهنده است و «هجده هزارپا» هم ناگزیر سکانس‌هایی تاثیرگذار مانند سکانس انفجار راشدین دارد که به نظرم یک فاجعه بشری بود که روی آن سرپوش گذاشتند.
این فیلمساز ادامه داد: اتفاقی که هیچ خبری از آن در رسانه های اروپایی نیست. تنها یک رسانه پرونده‌ای از آن کار کرده که ۷ نفر از ۳۰ بچه ای که در آن اتفاق توسط آمبولانس های قطری به مراکز درمانی مسلحین برده شدند و کسی حتی جنازه آن ها را هم پیدا نکرد پس از دو سال هنوز زنده هستند. ما قرار بود فیلمی درباره خبرنگاری بسازیم که این پرونده را کار کرده بود. خبرگزاری ای که این پرونده را منتشر کرده بود پس از ۷ دقیقه خبر را برداشت و خبرنگار هم ناپدید شده بود. عملیات انتحاری در آن حجم که تصاویرش هم موجود است و ۱۲۰ نفر کشته می شوند که ۸۰ نفر از آن ها کودکان زیر ۱۲ سال بودند عجیب است که هیچ انعکاسی در رسانه های اروپایی و آمریکایی نمی یابد.
وی با تاکید بر این که اتفاقاتی مشابه انفجار راشدین در کفریا بسیار است، گفت: وقتی وارد سوریه می‌شوید با انبوهی از سوژه و قصه رو به رو می شوید که مردم سوریه به دلیل تکراری بودن برایشان عادی شده است. درست مانند دوره ای که بسیاری از هنرمندان در ایران به دلیل کرونا فوت کردند و دیگر شنیدن خبر فوت چهره ها عادی شده بود. در سوریه هم آدم ها نسبت به فوت اعضای خانواه شان بی حس شده اند. من به سوریه رفته بودم تا درباره امدادرسانی هوایی به مردم فوعه و کفریا فیلم بسازم و برای اولین بار به خودم گفتم اگر مستندساز شده ام که تنها یک فیلم بسازم آن همین فیلم «هجده هزار پا» است. به ویژه در بخش پست پروداکشن که زمان و هزینه زیادی صرف کردم. در واقع دو و نیم برابر یک فیلم سینمایی معمولی هزینه کردم تا «هجده هزارپا» فیلمی آبرومند باشد.
تهیه کننده «خانه‌ای برای تو» با اشاره به مراحل پس از تولید طولانی فیلم گفت: از تابستان ۹۷ تا پاییز ۹۹ مراحل پس از تولید فیلم ادامه داشت و من با وسواس زیاد تولید فیلم را پیش بردم. در آن زمان به بودجه ای که هزینه می کردم فکر نمی کردم و تمام تلاشم این بود که مخاطب شاهد فیلمی با کیفیت باشد. در پایان کار بود که مرکز فیلم را دید و خرید.
وی با بیان این که تولید فیلم در سوریه بسیار دشوار است، گفت: نزدیک به سه ماه در این کشور مشغول فیلمبرداری بودم و کار را به صورت دو تا سه نفره پیش بردیم. سخت ترین بخش کار در آسمان بود که در دمای منفی ۳۰ درجه در هواپیما باز می شد و در فشار هوا و در شیب وحشتناک در حالی که مسلحین در حال شلیک بودند باید فیلمبرداری می کردیم. روزهای اول در که باز می شد حتی بیرون را نگاه هم نمی کردم، اما روزهای پایانی حتی در موقعیت هایی از هواپیما می ایستادم که خود کادر هواپیما هم جرات نمی کردند در آنجا بایستند.
شامحمدی افزود: برای اولین بار که پرواز آزمایشی داشتیم زیر هواپیما پر از ابرهای سفید و زیبا بود. شروع به عکاسی با موبایلم کردم که خلبان گفت این ها ابر نیست موشک هایی است که زیر ما منفجر می‌شود. تمام سلاح هایی که استفاده می شد در ارتفاع ۱۶ هزار پا منفجر می شدند و در ارتفاع هجده هزار پا خطری هواپیما را تهدید نمی‌کرد. در واقع اسم فیلم به همین دلیل انتخاب شد.
«هجده هزارپا» محصول مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است.
۵۸۵۸
