خانه دکتر حسابی پس از فوت وی در سال ۱۳۷۱ به ایرج حسابی، فرزند او رسید و یک سال بعد مقدمات تبدیل آن به موزه فراهم شد. در همان سال، طبقه سوم خانه دکتر حسابی به موزه دکتر حسابی و طبقه دوم آن به فضایی برای فروش لوازم فرهنگی، کتب و مجسمه دکتر حسابی بدل شد.

خانه دکتر حسابی بنایی سه طبقه است که طبقه اول آن برای سکونت در نظر گرفته شده، در طبقه دوم آن کتابخانه و اتاق مطالعه و در طبقه سوم آن کارگاه و آزمایشگاه دکتر حسابی قرار گرفته است. خانه دکتر حسابی بخش‌های مختلفی مانند دفتر کار دکتر، اتاق نشیمن، راهروها، اتاق‌ها، اتاق پذیرایی و اتاق ناهارخوری دارد.

تماشایی ترین بخش خانه شاید اتاق هفت سین و بنفشه باشد که نقاش‌های زیبایی از «ماتاویف» روسی در آن به چشم می‌خورد. در موزه دکتر حسابی می‌توانید هر کتاب و وسیله ای را که وی در طول زندگی خود استفاده می‌کرد مشاهده کنید. دکتر حسابی تمامی اشیا و وسایل خود از مدارک، اسناد، سفرنامه‌ها، مکاتبات و تقدیرنامه‌ها گرفته تا تحقیقات، عکس‌ها، دست نوشته‌ها، کتب، وسایل کارگاهی و حتی عینک‌های خود را با دقت حفظ می‏کرد.

در کتابخانه حدود۲۷۳۰۰ جلد کتاب(فارغ از مجلات،مقالات، جزوات و…) با موضوعات مختلف از جمله دین،جانور‎شناسی، گیاه شناسی، شیمی، بیوفیزیک، علوم مهندسی، علوم اقتصادی، ستاره شناسی و کتب شعر و ادبیات وجود دارد.

باغ خانه دکتر حسابی پر از گیاهان کمیاب است و در کنار این فضای سبز، آلاچیق‌هایی به چشم می‎خورد که برای استراحت در باغ ایجاد شده‎اند که یکی از آن‏ها عمری ۱۲۰ ساله دارد و تنها در ایام بهار تا پاییز مورد استفاده قرار می‌گرفت. در ایام سرد سال از آلاچیق‌های دیگر که دیواره‎ای فلزی با شیشه دارند، استفاده می‌شد.

برای حدود نیم ‎قرن، روزهای جمعه، بزرگان عرصه های گوناگون در یکی از اتاق های این خانه که دیوارهایش رنگ سبز آرامش‏ بخشی دارند، دورهم جمع می ‏شدند. دکتر حسابی به شوخی می گفت «من دوست دارم صدای هرکس از جای خودش بلند شود»، برای همین هرکس در این اتاق صندلی مخصوص خودش را داشت و کسی در جای دیگری نمی ‏نشست. البته این کار دو دلیل داشت: اگر کسی نمی ‏آمد، دیگران جای خالی اش را می ‏دیدند و جویای احوالش می ‏شدند. آن که نمی ‏آمد نیز حس می‏ کرد حتی صندلی‏ اش هم احترام دارد و در نبود او کسی روی آن نخواهد نشست.

فریبرز بدیع، مدیر روابط عمومی بنیاد دکتر حسابی، تک‏ تک صندلی‏ ها را نشان مان می ‏دهد و اسامی صاحبانشان را می‏ گوید. صندلی استاد مطهری را خود دکتر حسابی ساخته و آن را بلندتر از صندلی دیگران در نظر گرفته است. علامه جعفری، برادران سنگلجی، ابوالقاسم حالت، دکتر پارسای روان‎پزشک و دکتر پارسای گیاه ‎پزشک، آقای خواجه ‏نوری ادبیات، فریدون مشیری، آقای جدلی، مدیر کل فرهنگ استان فارس و حتی یک میوه فروش، هرکدام صندلی مخصوص به خودشان را داشتند. میوه‏ فروش به مولانا علاقه داشت و در حضور علامه جعفری که خود مولاناشناس بود، تفسیر مثنوی معنوی می‏ کرد.

۲۱۲۲۰