نخست این که آیا هنوز هم با توجه به تحولات حوزه نشر، به ویژه در حوزه نشر رقمی و همچنین امکان بالقوه مفصلی که با تاسیس باغ کتاب تهران به وجود آمده، آیا باز هم نیازی به نمایشگاه، که عملا یک فروشگاه بزرگ ۱۰ روزه در سال است، وجود دارد یا نه؟
به نظر من این نیاز به دلایل مختلف منتفی است و مسئولان برگزار کننده این نمایشگاه می‌توانند با حذف بخش فروش، آن را به یک جشنواره سالانه تبدیل کنند تا از آن برای ارتقای کمی و کیفی صنعت نشر و گسترش مطالعه در سطح جامعه استفاده کنند ـ که برای این مقاصد، برنامه‌های مفصلی می‌شود تدارک دید.
اما حالا که ظاهرا متولیان امر چنین تصمیمی ندارند، به نظرم خوب است همگام با سایر حوزه‌های جامعه که در دوره شیوع ویروس کرونا با بهره‌گیری از فضای مجازی بسیاری از فعالیت‌های خود را سامان دادند، نمایشگاه نیز این کار را تجربه کند؛ ای بسا به این نتیجه برسند که در دوران پس از کرونا نیز همین روش یعنی برگزاری نمایشگاه در فضای مجازی را ادامه دهند.
اگر بپرسید که آیا بدنه نشر آمادگی استفاده از این ظرفیت فضای مجازی را داراست؟ پاسخ مثبت است. چراکه اکنون هم برخی فروشگاه‌های مجازی در حوزه کالاهای عمومی و همچنین کتاب و محصولات فرهنگی فعال هستند. ضمن این که می‌توان در مرحله اول یک کار ترکیبی با مشارکت فروشگاه‌های کتاب انجام داد.
ناشران مدت‌هاست کتاب‌های خود را برای نمایشگاه امسال آماده کرده‌اند. البته اگر چنین اراده‌ای وجود داشته باشد، می‌توان در ستادی با توانایی‌های مختلف علمی و فنی کار را به پیش برد.
* عضو شورای سیاستگذاری نمایشگاه کتاب در ادوار گذشته
* منتشر شده در خبرگزاری فارس ۲۹ اردیبهشت ۹۹
