علائم تریکومونیازیس
علائم این بیماری ممکن است از چند روز تا یک ماه پس از آلوده شدن آغاز شود و یا حتی ممکن است پیدایش علائم تا چندین ماه تاخیر داشته باشد. در واقع، بسیاری از افراد نشانه های این بیماری را ندارند، اما می توانند عامل انتقال این عفونت به دیگران باشند. پیدایش علائم در خانم ها بیشتر از اقایان است و لذا تشخیص این بیماری در خانم ها راحت تر است.
علائم در زنان
علائم در زنان معمولا بیش از مردان مشاهده می شود. معمولا زنان علائم تریکومونیس را در عرض ۱ تا ۴ هفته از عفونت اولیه تجربه می کنند که عبارتند از:
- تحریک و خارش واژن و مناطق اطراف آن
- ترشحات کف دار رنگی از واژن
- بوی شدید واژن
- درد هنگام مقاربت
- درد هنگام ادرار کردن
این بیماری همچنین می تواند تاثیری منفی بر حاملگی داشته باشد. زنان باردار مبتلا به این انگل بیشتر احتمال دارد که زایمان زودرس داشته باشند و نیز احتمال تولد نوزادان کم وزن در این زنان بیشتر است.
علائم در مردان
اکثر مردان مبتلا به این بیماری هیچ نشانه ی خاصی ندارند. هنگامی که مردان به این بیماری مبتلا شوند، بطور کلی علائم خفیف است و این علائم شامل:
- درد هنگام ادرار کردن
- درد هنگام انزال
- ترشحات
- احساس آزردگــی در آلت تناسلی
- تریکومونیازیس و اچ آی وی
افراد مبتلا به این بیماری ، بیشتر در معرص ابتلا به ویروس اچ آی وی هستند؛ ویروسی که باعث بیماری ایدز می شود. همچنین اگر تست اچ آی وی فرد مثبت باشد، و آن فرد همزمان به این بیماری مبتلا باشد، این موضوع موجب می شود که فرد با احتمال بیشتری ویروس اچ آی وی را به شریک جنسی انتقال دهد. ارتباط بین دو عامل تریکومونیازیس و اچ آی وی در زنان بیشتر از مردان است.
علل تریکومونیازیس
تریکومونیازیس هم در مردان و هم در زنان مشاهده شده است و توسط یک انگل تک سلولی شناخته شده به عنوان تریکوموناس واژینالیس (Trichomonas vaginalis) ایجاد می شود. این عفونت از راه جنسی انتقال می یابد و همچنین می تواند از طریق رابطه جنسی تا تماس پوستی واژن با آلت تناسلی انتقال پیدا کند. انگل قادر به زندگی در داخل و اطراف مهبل (واژن) و یا داخل آلت تناسلی است و معمولا با دیگر مناطق بدن کــاری ندارد. لازم به ذکر است این بیماری از طریق دست دادن، لمس کردن و یا بوسیدن منتقل نمی شود.
نحوه انتقال به فرد دیگــر
موسسه CDC برآورد می کند که بیش از ۳ میلیون نفر در ایالات متحده آلوده به این بیماری هستند. هرچه ابتلا به این بیماری شایع تر باشد، احتمال گسترش آن نیز بیشتر است. شما نیز اگر با فردی که ممکن است آلوده شده باشد، رابطه جنسی محافظت نشده داشته باشید، احتمال اینکه شما به این عارضه مبتلا شوید، بیشتر می شود.
تاثیرات تریکومونیازیس بر بدن
در زنان، تریکومونیازیس عامل ایجاد بیماری به نام واژینیتیس (ورم و التهاب مهبل) است. اما در مردان، این بیماری لوله داخل آلت تناسلی را که اسپرم و ادرار را حمل می کند، آلوده می کند. انگل به لایه زیر پوست نفوذ کرده و باعث بوجود آمدن واکنش های التهابی در این منطقه می شود. وجود انگل و التهاب ناشی از آن باعث خارش، درد، ترشحات مرتبط با این بیماری می شود.
تشخیص
علائم این بیماری تا حدودی مبهم است و می توان گفت علائم آن مشابه بیماری های پوستی یا سایر بیماری های قابل انتقال از طریق جنسی ست. تایید پزشک برای تشخیص قطعی ضروری است، به ویژه به این دلیل که درمانی ضد انگلی وجود دارد که می تواند عفونت را درمان کند.
ارگانیزم چگونه شناسایی می شود؟!
برای هر دو گروه مردان و زنان، می توان نمونه ها را با استفاده از میروسکوپ برای بررسی انگل مورد آزمایش قرار داد. آزمایش واکنش زنجیره ای بسپارگر (PCR) که می تواند اجزای ژنتیکی انگل را شناسایی کند نیز ممکن است در تشخیص عفونت استفاده شود.
تشخیص در زنان
اگر این بیماری را دارید، معاینه فیزیکی شما ممکن است مواردی مثل تحریک شدن واژن، مشاهده ترشحاتی در آن و نیز یک بوی خاص را نشان دهد. این بیماری همچنین می تواند باعث تحریک دهانه رحم شود که در داخل بدن است و تنها با معاینه پزشکی قابل رویت است.
با استفاده از لوله ی مخصوص واژن، ترشحات مجرای ادرار (لوله ادرار)، یا گردنه رحم، نمونه ای از ترشحات واژینال برای پزشک بدست می آید. ممکن است پزشک این نمونه ها را با استفاده از میکروسکوپ مورد بررسی بیشتر قرار دهد. این روش تشخیص را اصطلاحا روش کوه مرطوب می نامند. می توان این روش را برای رصد خود انگل نیز استفاده کرد.
با این حــال انگلی که باعث ایجاد این بیماری می شود همیشه با استفاده از روش کوه مرطوب قابل مشاهده نیست. پزشکان همچنین ممکن است ترشحات واژن را در محیط خاصی کشت کنند تا اجازه رشد را به موجود زنده (انگل) بدهند و در نتیجه شانس شناسایی آن را افزایش دهند. آزمایش ادرار نیز ممکن است برای تشخیص استفاده شود.
تشخیص در مردان
معاینه فیزیکی در مردان مبتلا به عفونت تریکومونیازیس به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد. اگر علائم این عفونت را دارید، پزشک ممکن است با استفاده از نمونه ادرار یا لوله مخصوص مجرای ادرار، عفونت را آزمایش کند.
درمان تریکومونیازیس
درمان این بیماری معمولا در صورتی که در وضعیت سلامتی قرار داشته باشید، موثر خواهد بود. معمولا برای درمان این بیماری دو داروی مترونیداول (۲ گرم) و یا تینیدازول (۲ گرم) تجویز می شود.
اگر شما تحت درمان قرار گرفته اید و عفونت کماکان از بین نرفته است، ممکن است نیاز باشد که ۵۰۰ میلی گرم مترونیدازول به صورت را دو بار در روز به مدت هفت روز مصرف کنید. این داروها همچنین برای درمان واژینوز( نوعی باکتری مربوط به واژن) مورد استفاده قرار می گیرند. شکل های کرم و ژل مترونیدازول نیز وجود دارد، اما برای درمان تریکومونیازیس موثر نیست.
در صورت استفاده از این داروها تا چندین روز نباید الکل بخورید زیرا این ترکیب می تواند یک واکنش فیزیکی شدید ایجاد کند که مشخصه های آن فشار خون بالا، تنگی نفس، تهوع و استفراغ است.
توصیه می شود پس از استفاده از داروها به مدت یک هفته از فعالیت جنسی محافظت نشده خودداری کنید تا علائم این بیماری به کل از بین برود. این بدان دلیل است که دارو برای از بین بردن عفونت تقریبا یک هفته زمان نیاز دارد. همچنین مهم است که شریک جنسی شما نیز برای درمان اقدام کند تا خطر ابتلای مجدد به این بیماری از بین برود.
جلوگیری
براساس گزارشات رسیده، کاندوم باعث کاهش خطر ابتلا به این بیماری می شود. اگر شریک جنسی آلوده است و یا حتی در معرض ابتلا به عفونت است، باید از کاندوم استفاده کرد. همچنین این انگل می تواند توسط انگشتان دست، اشیاء جنسی و یا دیگر اشیاء منتقل شود.
