بسم الله الرحمن الرحیم . ان الذین امنوا ولم یلبسوا ایمانهم بظلم اولئک لهم الامن وهم مهتدون
فاجعه دلخراش کشتار بیرحمانه عده ای بیگناه در شهر قندوز افغانستان برای تمام اعضای تمدن بشری اسفناک و مایه شرمساری است ولی برای جامعه دینداران دردآورتر و تاسف بارتر است:
۱- از آن جهت که اینگونه فجایع تحت پوشش دین و به نام تقرب الی الله انجام میگیرد آن هم به نام دینی که مومنین آن به خدایی باوردارندکه عین سلام و رسالت پیامبرش (ص) گسترش رحمت، مهربانی وصلح است .
۲- در اینکه پشت پرده و مسبب اصلی این اقدامات جنایتکارانه دست های ناپاک قدرت های سیاسی و تشنگان قدرت وجود دارد تردیدی نیست و از ارباب قدرت فزون طلب جز حفظ منافع خود انتظار دیگری نیست. ولی مصیبت آن جاست که مباشرین مستقیم فریب خورده و قربانیان بدبخت سیه روزگار که با انفجار خویشتن موجب به خاک وخون کشیدن دیگران می شوند به انگیزه رسیدن به بهشت برین زندگی مردم بیگناه را به جهنم سوزان مبدل میسازند. انگیزه ای که با تزریق جهل و شستشوی مغزی توسط تشنگان قدرت فراهم گردیده است !!
۳- آنچه درتزریق جهل و تسریع این فجایع نقش مستقیم دارد عنصر خطرناکی است بنام «تکفیر»! .تکفیر یعنی خودرا واصل به حقیقت دانستن ودیگران غیرموافق خودرا باطل وفاقد هرگونه حق حتی حق حیات دانستن وعلاوه انکه خودرا مکلف به سلب حیات ازانان کردن !
۳- اینجانب ضمن انکه خود را سوگوار این فاجعه انسانی می دانم و با تمام عزیزان افغان هم فغانم با طلب رضوان واسعه الهی برای همه به خون خفتگان مظلوم، از بزرگان جوامع دینی عاجزانه می خواهم که به جای معلول علت را نشانه بگیرند و برای جلوگیری از تکرار این فجایع اسفبار تکفیر را محکوم و تحمل و بردباری دینی و احترام به اندیشه دیگران را توصیه فرمایند. ندای ازلی و ابدی «وما ارسلناک الا رحمه للعالمین(انبیاء/۱۰۷)» و وحدت خانواده بشری یعنی مفاد «یاایهالناس انا خلقناکم من ذکر وانثی(حجرات/۱۳)» را تعلیم و آموزش دهند تا رسالت ادیان به جایگاه اصلی خود بازگردد. والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته.
* رئیس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم
