جایزه جورج اورول فینالیست‌های سال ۲۰۲۰ را در دو بخش آثار غیرداستانی و داستانی سیاسی معرفی کرد.
در بخش کتاب‌های سیاسی غیرداستانی آثار راه یافته به بخش نهایی عبارتند از:
«تشریح هیتلر: چمبرلین، چرچیل و راهی به سوی جنگ» نوشته تیم بووری؛ این روزنامه‌نگار سیاسی که بیشتر به نقد کتاب‌های تاریخی و سیاسی می‌پردازد، در کتابش به ارایه جزییاتی از تاریخ پرداخته که هشداردهنده هستند.
«زنان نامرئی: وضع مقدمات داده‌ها در جهانی طراحی شده برای آقایان» نوشته کارولین کریادو پرز؛ این نویسنده که نخستین کتابش را سال ۲۰۱۵ منتشر کرده در آثارش از برابری حقوق زن و مرد دفاع می‌کند.
«مارگارت تاچر: به تنهایی خودش؛ جلد سوم» نوشته چارلز مور؛ نویسنده‌ای که از سال ۱۹۷۹ از کادر روزنامه دیلی تلگراف بوده و به عنوان ستون‌نویس سیاسی در دهه ۱۹۸۰ در سال‌های نخست‌وزیری مارگارت تاچر درباره وی بسیار نوشته بود. وی با انتشار نخستین جلد از زندگی مارگارت تاچر در سال ۲۰۱۳ برنده جایزه الیزابت لانگفورد برای بیوگرافی تاریخی شد و جایزه بهترین کتاب سیاسی سال را دریافت کرد.
«کودکانی که من آموزششان دادم و آنچه آنها به من آموختند» نوشته کیت کلانچی. این نویسنده، آموزگار و روزنامه‌نگار در این کتاب از تجربیاتش درباره دانش آموزان نوشته است. وی چندین جایزه برای آثار داستانی و شعر خود دریافت کرده که شامل جایزه شعر فوروارد، جایزه داستان کوتاه بی‌بی‌سی، نامزدی جایزه کاستا و نامزدی جایزه تد هیوز است.
«دوران بقای کاپیتالیسم» نوشته شوانا زوبوف؛ وی که استاد دانشگاه است سال ۲۰۰۶ به عنوان یکی ۱۱ متفکر اقتصادی دنیا شناخته شد.
«خیانت وایندراش، افشای محیط خصمانه» نوشته آملیا جنتلمن؛ وی برای تحقیقاتی که در زمینه وایندراش انجام داده چندین جایزه دریافت کرده است و یک بار نیز به عنوان نویسنده سال جایزه اورول انتخاب شده است. رسوایی وایندراش در سال ۲۰۱۸ در بریتانیا دررابطه با افرادی است که به اشتباه بازداشت، از حقوق قانونی خود محروم و تهدید به اخراج شدند.
«زیرزمینی: سفری در زمان» نوشته رابرت مک‌فارلین؛ در این کتاب نویسنده نگاهی به محیط زیست دارد و تاریکی‌های اطراف ما را عیان می‌کند.
در بخش داستانی نیز فینالیست‌ها عبارتند از:
«اردک‌ها، نیوبری‌پرت» نوشته لوسی المان
«دختر، زن، دیگر» نوشته برناردین اوارسیتو
«دختر» نوشته اد نا اوبراین
«بهشت، خانه من» نوشته اتیکا لاک
«پسران نیکل» نوشته کالسون وایتهد
«دیوار» نوشته جان لنچستر
در فهرست اولیه این بخش ۱۳ اثر جای داشتند و به این ترتیب «بهار» نوشته الی اسمیت، «مسافران» نوشته رجینا پورتر، «سفر به کاله در زمانی معمولی» نوشته جیمز میک، «مردی که همه چیز را دید» نوشته دبورا لوی، «مدرسه توپکا» نوشته بن لرنر، «فک شکسته» نوشته مینولی سالگادو و «این بهشت» نوشته روبی کالینگ آثاری بودند که در بخش داستانی از رسیدن به دور نهایی بازماندند.
جایزه اورول در بخش روزنامه‌نگاری نیز ۷ روزنامه‌نگار از ۶ نشریه را برای دور نهایی انتخاب کرد و در بخش رسانه‌های اجتماعی نیز ۶ فینالیست معرفی شدند.
جایزه جورج اورول از سال ۱۹۹۳ راه‌اندازی شده تا از نویسندگانی تجلیل کند که با آثارشان به آرمان‌های جورج اورول وفادارند.
