چه کرده‌ایم که فرزندانمان برای دیدن کنسرت تتلو ۱۰۰میلیارد تومان هزینه میکنند. استقبال‌شان از آن کنسرت آنقدر گسترده بود که دربهای سالن کنسرت کنده شدند. “اقتصاددان” می پرسد که “با نسل جوان مان چه کرده‌ایم که جامعه‌ای که در آسمان هنری‌اش ستارگانی همچون “کیهان کلهر”، “حسین علیزاده”، “محمدرضا شجریان”، “پرویزمشکاتیان”، “حسام الدین سراج”،”مختاباد”….و گروه‌هایی همچون “کامکارها”، “همایی” و…..میدرخشیدند، حالا سمبل و بُتش شده تتلو؟”
این فقط در عرصه هنر نبوده که “ازشجریان، حسین علیزاده و کیهان کلهر به امیرحسین تتلو رسیده‌ایم”. در عرصه‌های دیگر هم درخشش کمتری نداشته‌ایم. در سیاست خارجی، پیشرفت های اقتصادی، ناامیدی نسل جوان و حسرت مهاجرت از کشور، اعتیاد، گسترش فقر، بی عدالتی، بیکاری و…حکایت از”شجریان به تتلو” تکرار شده.
امپراطور روسیه به اعلیحضرت همایونی ظل الله قبله عالم ناصرالدین شاه در نخستین سفرشان به آنکشور آینه قدی بزرگی هدیه میدهند. قبله عالم آنرا درپاگرد کاخ گلستان نصب میکنند و هرروز صبح که بمنظور جلوس به تخت سلطنت از برابرآن عبورمیکردند نگاهی به سیمای همایونی انداخته و درحالیکه سبیلهای مبارک را تاب میدادند بی اختیار زیرلب میفرمودند: “انصافا که همه چیزمان به همه چیزمان میاید”.
