ایران امروز در موقعیتی تازه قرار دارد،موقعیتی که به تغییر فضای اقتصادی ایران منجر خواهد شد. برنامه امروز ایران نه فاصله‌گیری از نفت که خداحافظی با اقتصاد تک محصولی است. هر کالایی که سهمی بالاتر از ۵۰ درصد را در سبد صادراتی به خود اختصاص دهد بالقوه خطری بزرگ برای اقتصاد کشور بدل می شود،راهکار کاهش سهم اما پرهیز از صادرات نیست بلکه تلاش برای افزایش میزان صادرات کالاهای غیر نفتی است.اینجاست که باید روشن شود خداحافظی با اقتصاد نفتی به معنای پرهیز از صادرات نفت نیست و ایران لازم است از جایگاه استراتژیک و قدرت نفتی اش دفاع تمام و تام نماید.
در توضیح این عبارت باید تاکید داشت که اقتصاد ایران توانایی لازم برای تنوع سبد تولید و صادرات خود را داراست، به این ترتیب فاصله‌گیری از نفت به معنای افزایش توان صادراتی ایران است و این مهم باید از سوی تمامی دستگاه‌های اجرایی و … پیگیری شود.
به عبارت دیگر نفت تنها مشکل ایران نیست و فاصله گیری از نفت نمی تواند مشکلات اقتصادی ایران را حل کند.اگر قرار باشد گاز یا هر محصول یگانه دیگری جایگزین نفت شود، همان داستان تحریم تکرار خواهد شد در حالی که تنوع سبد صادراتی ایران و افزایش سهم ایران از بازار جهانی و البته بازار منطقه راه را بر تکرار تحریم خواهد بست.
در کنار فاصله گیری از اقتصاد تک محصولی واگذاری امور به بخش خصوصی از طریق بهبود فضای کسب و کار و همچنین مهیا نمودن فضا برای سرمایه گذاری نوشدارویی برای اقتصاد ایران تلقی می شود. اگر اقتصاد ایران از این پیچ حساس و تاریخی به سلامت عبور کند و تصمیماتی درست در این راستا اتخاذ شود، می توان قرن آینده را قرن اثبات موقعیت اقتصادی ایران در کنار تثبیت جایگاه سیاسی ایران دانست. نشانه‌های چنین تغییری آشکار شده است و فروکش بحران در بازار ارز و نزولی شدن نرخ تورم می تواند همراه با بهبود شرایط اقتصادی به نفت تولید باشد و راهی جز این پیش روی ما نیست.
۲۲۳۲۲۳
