عرفان حاج‌بابایی؛ فوتبال ایران نقاط روشن زیادی را این روزها در خود نمی بیند. فوتبالی که به شدت درگیر مشکلات مدیریتی و مالی و زیرساختی است و از لحاظ فنی هم چندان کیفیت قابل اتکایی ندارد. در این میان یکی از حلقه های مفقوده فوتبال، احترام و ادبی است که در گذشته خیلی بیشتر میان اهالی فوتبال جریان داشت اما در حال حاضر جای خود را به چیزی جز پرخاش و بی احترامی نداده است.

باشگاه های ایرانی سال هاست که صفت فرهنگی را با خود یدک می کشند اما دریغ از یک عمل فرهنگی که خروجی عینی داشته باشد. باشگاه هایی که آنقدر درگیر مسائل اولیه خود هستند که اساسا دغدغه ای برای کار فرهنگی ندارند و فدراسیون فوتبال هم به عنوان متولی این رشته، شرایطی بهتر از باشگاه ها ندارد. این عوامل است که باعث می شود چه جوان هایی در عرصه حضور دارند و چه پیشکسوت هایی که باید بزرگترهای این فوتبال باشند، چنان به لطف فضای مجازی به هم حمله می کنند و نیش و کنایه می زنند که گویی اصلا ادب و اخلاق جایی در فرهنگ ملی  ما ندارد.

این فضای مسموم اگر تغییر نکند، بی تردید هیچ فعالیتی در حوزه فنی و زیرساختی و امکانات هم به نتیجه نخواهد نشست چرا که بدون ادب و اخلاق، آرامش وجود ندارد و بدون آرامش امکان هیچ پیشرفتی در هیچ حوزه ای نیست.

254 251