وی افزود: بنابر بند یک اصل 110 قانون اساسی، اختیار تعیین سیاست‌های کلی نظام برعهده رهبری است که باید پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام نسبت به تدوین و ابلاغ آن، اقدام کند. حال آنکه در بند دوم اصل 110 نیز نظارت بر حسن اجرای سیاست‌های کلی از وظایف رهبری عنوان شده و در انتهای همین بند 2 تصریح شده که رهبری می‌تواند برخی اختیارات خود را به شخص یا اشخاص دیگر واگذار کند. نکته حائز اهمیت دیگر آنکه این سیاست‌های کلی هم باید در قانون‌گذاری، هم در اجرای قوانین و هم سایر شؤون رعایت شود. درواقع این سیاست‌های کلی باید حائز ضمانت اجرایی باشد و اگر سیاستی وضع شود که فاقد ضمانت اجرایی است، عملا 2 بند اصل 110 قانون اساسی را لغو خواهد کرد که ممکن نیست.
همچنین باید توجه داشته باشیم که علت اضافه شدن این بحث در اصلاح قانون اساسی نیز آن بود که گاه، در جریان جابه‌جایی دولت‌ها ثبات در قوانین مخدوش می‌شد و برای رفع این مشکل، این 2 بند به اختیارات رهبری در اصل 110 قانون اساسی اضافه شد تا سیاست‌گذاری در چرخه قانون‌گذاری و هدایت کلی کشور دنبال شود.درواقع بحث این است که اگر مصوبه‌ای در مجلس یا دولت به بخشی از سیاست‌های کلی بی‌توجه بود، نباید این بی‌توجهی مورد پرسش قرار گرفته و رفع شود؟
البته مجمع همواره با مجلس تعامل داشته و سعی شده که ایرادها در کمیسیون تلفیق برطرف شود اما بعضا در مواردی انگشت‌شمار شاهد اعلام این ایرادها پس از مرحله تصویب بودجه نیز بوده‌ایم. با این همه اما مجمع مطابق قانون، این موارد را به شورای نگهبان می‌فرستد که احیانا این تصور ایجاد نشود که مجمع خود را هم‌عرض شورای نگهبان قرار داده یا به تعبیر برخی دوستان، «شورای نگهبان دوم» ایجاد شده است. از طرفی برخی معتقدند که این وظیفه نباید صرفا برعهده هیات عالی نظارت مجمع باشد و باید کلیت مجمع اعلام‌نظر کند اما به این دلیل که گاهی روند اعلام‌نظر مجمع طولانی می‌شد، رهبری در دوره جدید این اختیار را به هیاتی 15 نفره در مجمع واگذار کرد و در بودجه امسال نیز اگرچه مشکلات بسیاری در بودجه بود، مجمع حدود 3 مورد را خلاف سیاست‌های کلی تشخیص داد و تقدیم شورای نگهبان کرد که در این موارد هم اگر مجلس همچون بسیاری از موارد دیگر بر نظر خود اصرار کرده و ایرادهای شورای نگهبان را وارد نداند، موضوع برای تصمیم‌گیری نهایی به مجمع می‌آید و در آن زمان، همه اعضا رای خواهند داد، نه فقط 15 عضو هیات‌عالی نظارت در مجمع.
همزمان نکته دیگری که در این رابطه باید به آن توجه شود، لحن و ادبیاتی است که آقای رضایی، دبیر مجمع در نقد بودجه دولت مورد استفاده قرار دادند. به نظر می‌رسد بهتر است دبیر مجمع با ادبیاتی متناسب با شأن و جایگاه این مجمع و باتوجه به وضعیت خاص اقتصادی کشور و دولت اظهارنظر کند، آن‌هم درحالی که آقای رضایی طبیعتا به خوبی نسبت به مشکلات و تنگناهای دولت در اداره کشور و تامین مالی واقف است و در این شرایط، بهتر است آرامش فکری و روانی جامعه را به‌هم نزده و به دست دشمنان بهانه ندهیم.
17302
