محمدعلی کشاورز را چند نسل بر پرده سینما و صفحه تلویزیون دیده‌اند و او را به یک استاد مسلّم بازیگری می‌شناسند. چند سالی است به خاطر بیماری از دنیای هنر دور مانده و جای خالی‌اش در ایفای نقش ماندگار احساس می‌شود. او همیشه سعی می‌کرد برای ماندگاری اثر تلاش کند و دغدغه‌اش نوستالژی‌شدن بازی و اثرش برای مخاطب بود. اتفاقی که امروز کمتر می‌افتد و تجارت جای دغدغه‌مندی را گرفته است. با او تماس گرفتیم صحبت کنیم صدایش گویای دوران سخت نقاهتش بود؛ چرا که می‌گفت: « بنده دو سال است در بستر بیماری به سر می‌برم و وخامت اوضاع هر روز بیشتر می‌شود. احساسم بر این است که در آستانه رفتنم و باید این دنیا را ترک کنم. اگر ملت ایران را با کارهایم اذیت کردم مرا ببخشند؛ چون همیشه اضطراب این موضوع را دارم که برای ایرانی قهرمان کم گذاشته باشم.»
کشاورز درباره نسل جدید بازیگران و هنرمندان سینما و تلویزیون تصریح کرد: من از نسل جوان امروز این درخواست را دارم که به جوانی‌شان و رشد و توسعه‌ای که می‌توانند در وجود خودشان و جامعه‌شان ایجاد کنند ببالند. جوان‌های ما راه بزرگان‌شان را در پیش بگیرند و از هیچ کوششی برای سرافرازی مملکت‌شان دریغ نکنند. آنچه مهم است اعتلای ایران، ایران و ایران بزرگ است که مردم بزرگ و غیوری دارد. همیشه برای بزرگ ماندن ایران و ایرانی کوشش کنید که سرزمین اهورایی ایران در طول تاریخ همیشه بزرگ و سرافراز بوده است.
وی خاطرنشان کرد: من همیشه به ایرانی بودنم افتخار کرده‌ام و در آستانه عید نوروز چقدر خوب است که این جاودانگی تمدن و فرهنگ‌مان را نیز جشن بگیریم. به واقع عید نوروز عید بزرگ مردم ایران است و عید مردم بزرگ دنیا هم هست. ما نیازمند آثار کمدی چون «کفش‌های میرزا نوروز» هستیم که درس‌آموز است. متأسفانه امروز کمتر معنی طنز و کمدی را می‌دانیم و فیلم‌هایی که با این عنوان ساخته می‌شود بیشتر لودگی است. فیلمسازان ما باید ژانرهای مختلف کمدی را بشناسند و بدانند که کمدی انواع و اقسام مختلف دارد که در ایران درست به آن پرداخته نمی‌شود.
کشاورز با اشاره به اینکه دوستان جوان ما به جای تجارت به فرهنگ و هنر فکر کنند، افزود: مدت زیادی است که دیگر فیلمی بازی نکردم، چون حال مساعدی هم نداشتم و البته پیش از این که سرپا تر هم بودم دیدم محیط برایم مناسب نیست، چرا که فضای تجاری در سینما و تلویزیون قدری آزارم می‌دهد؛ چون جلوی فکر کردن، نوآوری و خلاقیت را می‌گیرد. در آخرین کارها هم نقش حاجی‌بازاری به من پیشنهاد می‌شد که اگر سازندگان ریتم را بهتر می‌شناختند می‌دانستند ریتم حرکتی و بیانی چنین کاراکتری با من فرق می‌کند. امیدوارم یک قدری برای فرهنگ و هنر بیش از تجارت، دغدغه داشته باشیم ما امروز نه فیلمنامه‌نویسان دقیق و نه تهیه‌کنندگان کاربلد در میدان سینما و خصوصاً تلویزیون داریم.
وی در پایان درباره سریال «پدرسالار» و دغدغه جاودانگی و نوستالژی شدن آثار که کمتر در میان صاحبان اثرهای امروزی وجود دارد، خاطرنشان کرد: هنوز که «پدر سالار» را تلویزیون روی آنتن می‌برد برایم تازگی دارد. انگار همین دیروز بود اسدالله‌خان را بازی می‌کردم. و هنوز هم دلیلش را نفهمیدم چه عاملی باعث شد این سریال آنقدر محبوب شود؟ اتفاقی را که کمتر سازندگان آثار تلویزیون و سینما امروز به دنبالش هستند. فقط می‌سازند و به امورات تجاری‌شان می‌رسند و دغدغه جاودانگی آثار وجود ندارد.
۲۴۱۲۴۱
منبع
