فرض کنید فرزندان بسیاری دارید، بدین ترتیب می‌توان شما را یک کارخانه تولید بچه نامید. این همان چیزی است که در مورد مولای اسماعیل و خانواده‌اش رخ داد. او یک امپراطور بیرحم در سلسله علویان مراکش بین سال‌های ۱۶۷۲ تا ۱۷۲۷ بود که بنا بر گزارش‌های تاریخی دستکم ۱۱۷۱ فرزند داشته است. اما او تنها کسی نبود که از قدرت و جایگاه خود برای برقراری رابطه جنسی با هر زنی که دلش می‌خواست استفاده می‌کرد بدون توجه به این که به علاقه و خواست طرف مقابل اهمیتی بدهد. دیگر پادشاهان قدرتمندی مانند آگوستوس و چنگیز خان نیز صد‌ها فرزند داشتند. این افراد جزء بیرحم‌ترین و ظالم‌ترین حاکمان عصر خود بودند.

زنان برای حدود نیمی از عمرشان قدرت فرزند آوری دارند و یک بار در هر سال می‌توانند حامله شوند. از این رو قابل درک است که زنان در زمینه فرزند آوری با مردان قابل مقایسه نباشند. بر اساس مطالعات علمی، زنان در طول عمر خود می‌توانند حدود ۱۵ بار حامله شوند و بسته به این که در هر بار حاملگی چه تعداد بچه به دنیا بیاورند، تعداد فرزندانی که به دنیا خواهند آورد بین ۱۵ تا ۳۰ مورد خواهد بود.

اما بر اساس کتاب رکورد‌های گینس، مادر‌ترین زن تاریخ زنی به نام خانم والنتینا فئودور واسیلیف در قرن نوزدهم روسیه است که گفته می‌شود در طول ۲۷ بارداری خود ۶۹ فرزند را به دنیا آورده است. این زن روسی، ۱۶ دو قلو، هفت ۳ قلو و چهار ۴ قلو بدنیا آورد که تنها ۲ تن از آن‌ها در دوران کودکی جانشان را از دست دادند. این تعداد فرزند برای یک زن بسیار زیاد و باورنکردنی است، اما در مقایسه با مولای اسماعیل قابل مقایسه نیست، پادشاهی که ۴ زن عقدی و بیش از ۵۰۰ زن دیگر در حرمسرای خود داشت. اما فاکتور‌هایی در این زمینه وجود دارد که حتی یک پادشاه نیز نمی‌تواند آن‌ها را کنترل کند. برای مثال با بالا رفتن سن در مردان، قدرت تحرک اسپرم کاهش یافته و ناهنجاری در آن افزایش می‌یابد.

والنتینا فئودور واسیلیف و فرزندانش

چنگیز خان نیز که در قرن سیزدهم میلادی بخش‌های زیادی از آسیا را به تسخیر خود درآورد بین ۱٫۰۰۰ تا ۲٫۰۰۰ فرزند داشت. در واقع، با ردیابی و بررسی‌های ژنتیکی بر اساس کروموزوم Y دانشمندان تخمین زده اند که امروزه بیش از ۱۶ میلیون نفر که در مناطق تسخیر شده توسط چنگیز خان (نه خود مغولستان) زندگی می‌کنند می‌توانند نوادگان خود او یا نزدیکانش باشند.

اما آیا این مردان به نهایت قدرت فرزند آوری یک مرد رسیده اند؟ به نظر نمی‌رسد اینطور باشد، زیرا اسماعیل تنها در مدت ۳۲ سال توانست تعداد فرزندان خود را از ۱٫۱۰۰ نفر بگذارند و اگر طول عمرش بیشتر بود شاید صد‌ها نفر دیگر نیز به فرزندان او اضافه می‌شدند. در دنیای امروزی نیز مردانی وجود دارند که تعداد بچه‌های آن‌ها از ۲۰۰ نفر نیز فراتر می‌رود، اما در مقایسه با فرزندان چنگیز خان و مولای اسماعیل بسیار ناچیز هستند.