علی اکبر اولیاء- چرا که آنها می بایست با سوگند به کلام الله مجید پایبندی و وفاداری خود را به استقلال و اعتلای کشور، حقوق مردم و تبعیت از قانون اساسی ابراز نمایند. در واقع این سوگند سهمگین شرط نافذ شدن مسئولیت وکالت آنهاست.
در دوره یازدهم مجلس که به هر ترتیب و هر علت اکثریت نمایندگان را اصولگریان تشکیل دادهاند و ظاهراً برخی مراجع مسئول بر این باورند که این طیف، مسلمان واقعی و شایستگی حضور در مجلس شورای اسلامی را دارند لذا با پذیرش این فرض میشود سخنی با نمایندگان این دوره داشت…
امام صادق علیه السلام معیار اصلی مسلمانی را نه طول رکوع و سجود فرد، که صداقت در گفتار و ادای امانت وی دانسته اند.
امام علی علیه السلام نیز در نامه به مالک اشتر با تاکیدی فراوان بر عهد و پیمان ، عهد و پیمان را حریم امنی از سوی خداوند برای پناه و آسایش مردم و شکستن پیمان را کار افراد نادان و تیره بخت دانسته و راه هرگونه عذر و بهانه را برای شکستن عهد و سوگند بسته اند…
فراتر از این فرمایشات معصومین علیهم السلام این دستور خدا در قرآن است که مسلمانان را به ادای امانت به اهل آن ( اینجا موکلان ) فرمان داده است.
به قانون اساسی برگردیم که میثاق تشکیل جمهوری اسلامی است و تا آن زمان که با سازوکار خاص خود از جمله تایید قاطبه ملت عوض نشده ، پایبندی به آن از حقوق مسلم شهروندان ایرانی است.
با این فرضیات وبا این مقدمه که قاعدتاً برای همه نمایندگانی که خود را متعهد به اسلام میدانند لازمالاتباع می باشد سخن این است که شما با سوگندی که خورده اید نمیتوانید بعد از مبانی دینی ، چارچوبی غیر از قانون اساسی مبنای کارتان در مجلس شورای اسلامی باشد. بنابرین بر نمایندگان محترم حداقل به خاطر سوگندی که به کلام الله مجید خوردهاند فرض است که اولاً قانون اساسی را چندباری بخوانند و آن را بخوبی به یاد داشته باشند و احیاناً اگر برخی از فصل ها و یا اصول آن را قبول ندارند بدانند که خواه ناخواه باید در عمل به آن متعهد و ملتزم باشند.
آنها لازم است در بررسی طرحها و لوایح و معیارهای قانون اساسی نظر و رای دهند و با همین معیارها بر عملکرد قوه مجریه نظارت کنند.
نمایندگی مجلس شورای اسلامی یکی از خطیرترین مسئولیتهای جمهوری اسلامی است و ای کاش همه کسانی که پای در این راه گذاشته ویا می گذارند سختی و تلخی عقوبت آن را به یاد داشته و نباشند از آن دسته که این فرصت را یک طعمه برای رسیدن به اهداف شخصی ویا حداکثر، پاسخگویی به کسانی که به ایشان رای دادهاند و یا آنها که با سادهلوحی گمان می کنند که مثلاً با تلاوت قرآن در مجلس وظیفه شان را انجام داده اند و به این ترتیب همه کارها درست می شود…
… اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا…
نویسنده: علی اکبر اولیاء
46