سینماسینما، ایلیا محمدی‌نیا
نکته نخست
«در سکوت» فیلمی خسته‌کننده و ملال‌آور است. از همان دست فیلم‌هایی که در بهترین شکل به آن می‌توان عنوان تله فیلم ۹۰ دقیقه‌ای تلویزیونی داد تا امید به جذب مخاطب خسته از کار و فعالیت و روزمر‌گی داشته باشد.
فیلمنامه
فیلم سوژه‌ای ملتهب دارد که به‌راحتی از دست می‌رود. فیلمنامه کم‌جان که آن‌قدر جان ندارد تا در پس سوژه جذابش بتواند مخاطب را با خود همراه سازد. فیلمنامه خالی از گره‌افکنی و گره‌گشایی معمول و مرسوم این‌گونه از فیلم‌هاست که در بطن خود سوژه‌ای ملتهب دارد. مخاطب فراز و فرودی را در فیلم تجربه نمی‌کند. روایت تخت و کم‌اثر داستان در کنار فیلمنامه بی‌رمق باعث می‌شود مخاطب با هیچ کاراکتر فیلم حتی سودابه و ستاره هم‌ذات‌پنداری نکند. مشکل بزرگ فیلم عامل انگیزه در فیلمنامه جهت پیشبرد قصه فیلم است. مخاطب درک نمی‌کند چرا مسئله بازگشت دوباره سودابه به وطن و دیدار با فرزندش از سوی خودش و خانواده همسرش، بهرام، خاصه از جانب پدر بهرام این‌قدر پیچیده و غامض است. مشخص نمی‌شود چرا سودابه کودک ۱۰ روزه‌اش را پس از مرگ همسرش رها کرده و به خارج از کشور پناه می‌برد. (البته دلیلی کم‌رنگ در فیلم ذکر می‌شود، اما آن‌قدر کم‌مایه و کم‌اثر است که ترک کودک از سوی مادر در آن شرایط برای مخاطب پذیرفتنی نیست.) این‌که چه لزومی داشت سودابه در نخستین مواجهه خود بعد ۲۳ سال با پدر همسرش بی هیچ دلیل منطقی از رازی بگوید که هیچ کمکی به او و دخترش و خانواده همسرش نمی‌کند. مشخص نمی‌شود چرا ستاره در مواجهه با زنده بودن مادرش چنین واکنش تند و غیرقابل باوری از خود نشان می‌دهد و… وقتی فیلم در تبیین عامل انگیزه می‌ماند، به‌طبع بقیه داستان جذابیت منطقی خود را از دست می‌دهد.فیلم قصه ساده‌ای دارد، اما کارگردان نتوانسته است قصه ساده خود را بی‌لکنت تعریف کند.
آدم‌های اضافی
«در سکوت» پر است از آدم‌هایی که بی هیچ دلیلی در فیلم رفت‌وآمد می‌کنند. آدم‌هایی که نبودنشان در فیلم لطمه‌ای به کلیت آن نمی‌زند. نگاه کنید به حضور خنثی و بی‌اثر راننده سودابه با بازی پانته‌آ پناهی‌ها (واقعا حیف نیست چنین استفاده عقیمی از چنین بازیگر توانمندی می‌شود) که حذفش از فیلم لطمه‌ای به آن نمی‌زند، یا نامزد ستاره که حضوری کاملا بی‌اثر در فیلم دارد و…
بازی‌هایی از سر رفع تکلیف
شاید تا پیش از این فیلم اثری که بتواند چنین بازی بدی از فاطمه معتمدآریا ارائه دهد، تولید نشده بود. گویی بازیگران فیلم از سر اجبار مقابل دوربین قرار گرفته‌اند.
نکته پایانی
فیلم «در سکوت» به عنوان نخستین ساخته سینمایی ژرژ هاشم‌زاده فاقد هرگونه نشانه و قابلیت قابل توجهی برای اکران در گروه سینمایی هنر و تجربه است. فیلم به‌رغم حضور عوامل حرفه‌ای مقابل و پشت دوربین توجه سینمادارها را به خود جلب نکرد تا در گروه هنر و تجربه روانه اکران شود.
منبع: ماهنامه هنروتجربه
