در سال ۱۹۳۹، یک نقاش به نام چارلز بیتینگر، دنیایی که به آن سفر نکرده بودیم را با دقت زیاد تصور کرده بود.
در ابتدای این هفته هنگامی که فضاپیمای افق‌های جدید (New Horizons) ناسا از یک صخره فضایی با فاصله بیش از ۴ میلیارد مایل عبور کرد تمام دنیای علم خوشحال بودند. این سفر، طولانی‌ترین فاصله‌ای بود که انسان تا به امروز سفر کرده است. این کاوشگر که درحال حاضر درحال بازگشت به زمین است، تصاویر زیادی از این صخره ثبت کرد.
البته هیچ انسانی آنجا نبوده است که لحظه بزرگ این فضاپیما را ثبت کند. بنابراین دیدن این صحنه از فاصله نزدیک چگونه است؟ این سوالی است که فضانوردان از ابتدای مطالعه فضا از خودشان می‌پرسیده‌اند و هنرمندان با استفاده از قلم‌مو، رنگ، دانش علمی و تخیل خودشان سعی کرده‌اند آن را پاسخ دهند.
طبق عنوانی که درسال ۱۹۳۹ برای این نقاشی نوشته شده است: “تنها زندگی موجود در بیرون زمین، در نقاط سبز رنگ مریخ قابل مشاهده است. اخترشناسان زیادی فکر می‌کنند که آن‌ها نوعی گیاه هستند و با فصل‌های مریخی پدیدار و ناپدید می‌شوند.” دهه‌ها بعد، عملیات‌هایی که برای بازدید از مریخ انجام شد، مشخص کرد که سطح سیاره سرخ کاملا خشک است و اگر در آن زندگی هم وجود داشته باشد، به شکل میکروبهای زیرزمینی است.
مطالعه بیشتر: در جستجوی زباله در شهر گواتمالاسیتی
در مقابل، این تصویر که در سال ۱۹۳۹ از زمین به گونه‌ای که از ماه دیده می‌شود کشیده شده است، به طرز عجیبی، شباهت زیادی با تصاویری که دهه‌ها بعد توسط اخترشناسان آپولو گرفته شد دارد. یکی از دانشمندان ناسا تائید کرده است که حلقه‌های بالا آمده از دهانه‌های ماه از لحاظ تکنیکی کاملا دقیق هستند.
مطالعه بیشتر: خاطرات فراموش‌شده
در ژولای ۱۹۳۹ توسط نشنال جئوگرافی یک داستان با نام اخبار جهان منتشر شد که در آن به چارلز بیتینگر سفارش شده بود یک مجموعه نقاشی بسازد تا خوانندگان این مجله بتوانند راحت‌تر فضا را تصور کنند. در آن زمان تلسکوپ‌ها به اندازه کافی پیشرفته بودند و می‌توانستند جزئیات سطح ماه را مشاهده کنند ولی سی سال تا زمانی که اولین انسان روی ماه پا بگذارد فاصله وجود داشت. در زمان انتشار این اثر هنری حتی یک ماهواره نیز به فضا ارسال نشده بود.
با وجود اینکه انسان هنوز شروع به گشتن فضاهای خارجی نکرده بود، این نقاشی‌ها چیزی که دانشمندان تا به آن زمان درک کرده بودند را نشان می‌دهد. برای مثال در نقاشی زمین از نگاه ماه خط‌های روی دهانه‌های ماه برافراشته شده‌اند که اخترشناس بتانی المن درباره آن‌ها می‌گوید که از لحاظ تکنیکی خیلی درست هستند. در یک نقاشی دیگر، بیتینگر توضیح می‌دهد که نور چگونه به طیف‌های رنگی مختلف تجزیه می‌شود. به نظر می‌رسد که جای این نقاشی اینجا نیست ولی “بیتینگر احساس کرد که کشیدن چنین چیزی برای اینکه خواننده‌ها اهمیت این اصل و نحوه ارتباط آن با دیگر نقاشی‌ها را بفهمند، خیلی مهم است.” این گفته ویرایشگر گرافیک ارشد نشنال جئوگرافی جیسون تریت است.
کپشن این عکس که در آن نور خورشید به رنگین‌کمانی از رنگ‌ها تبدیل شده است اینگونه گفته است که: “نور که در اینجا به طیف‌های رنگی مختلفی تجزیه شده است، تقریبا تمام چیزهایی که از جهان اطرافمان را می‌دانیم یاد داده است.”
طبق گفته پاورقی مقاله، بیتینگر: “یک حس رنگ خوب و ترکیب‌بندی هنری را با تلاش سخت‌گیرانه ترکیب کرده است تا به یک دقت علمی برسد.”
مطالعه بیشتر: سوسیالیست هارلم، لانا تورنر
یک تصویرساز علمی در لس آنجلس که با نام دانا بری شناخته می‌شود نیز همین کار را می‌کند. البته بری به جای رنگ‌ها و قلم‌موهایی که بیتینگر استفاده کرده است، از یک نرم‌افزار ۳ بعدی و فتوشاپ برای شرح کهکشان استفاده می‌کند. کلید کار هر دو هنرمند، تلاقی خلاقیت و علم است.
این نقاشی، تصور هنرمند از برخورد سیارک یا دنباله‌داری را نشان می‌دهد که دهانه شهابی مشهور آریزونا را تشکیل داده صورت فلکی اوریون یا شکارچی، در قسمت راست بالا مشخص است.
در اینجا بیتینگر، یک خورشیدگرفتگی که توسط زمین ایجاد شده است را از دید ماه به تصویر کشیده است. در این تصویر یک ابر نوری وجود دارد که نشان‌دهنده نور زودیاک است. این نور توسط نور خورشید که از ذرات کوچکی که در سطح سیاره‌ها وجود دارد بازتاب می‌شود ساخته می‌شود.
یک دنباله‌دار با دنباله فوق‌العاده زیبا که هنگام سپیده‌دم از پشت یادبود واشنگتن در پایتخت ملت‌ها عبور می‌کند.
این عکس ذحل را به همراه حلقه‌های نمادین‌اش از دید یک سیارک که در فاصله ۵۰۰۰۰۰ مایلی قرار دارد نشان می‌دهد. جان رمر رئیس انجمن بین المللی هنرمندان نجومی در مورد تصاویر بیتینگر می‌گوید: ” این عکس‌ها یک جهش تخیلی خیلی خوب را نشان می‌دهند. در اوایل قرن ۱۸ام فقط تعداد کمی از هنرمندان قادر بودند یک منظره از سطح دنیای دیگر بسازند.”
نوشته نقاشی‌های چارلز بیتینگر از فضا اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.
