نسیم نجفی روانشناس اظهار کرد: ترس، نگرانی، خشم و رفتار پرخاشگرانه از جمله واکنش‌هایی به شمار می‌آیند که ممکن است والدین به هنگام مشاهده فرزندشان در حال سیگار کشیدن از خود نشان دهند.
وی با بیان اینکه به کار بردن کلمات توهین‌آمیز و فریاد زدن نوجوان را برای ترک سیگار قانع نمی‌کند، افزود: سه مرحله (گفتگو با نوجوانان درباره پیامدهای سیگار کشیدن، محدود کردن دسترسی نوجوانان به سیگار، برقراری یک رابطه صادقانه با آن‌ها) در نحوه کمک کردن به نوجوانان برای ترک سیگار وجود دارد.
نجفی خاطرنشان کرد: در مرحله نخست باید با نوجوان درباره صدمات جسمانی و بیماری‌های ناشی از مصرف سیگار صحبت کنیم.
وی با بیان اینکه خودمحوری چالش مهمی است که در دوران نوجوانی توسط نوجوانان اتفاق می‌افتد، افزود: برخی از افراد در دوره نوجوانی بر این باورند که آسیب‌پذیر نیستند و دست به انجام رفتارهای پرخطر می‌زنند.
نجفی گفت: صحبت کردن درباره صدمات جسمانی ناشی از سیگار کشیدن برای نوجوانانی که فکر می‌کنند هیچ خطری آن‌ها را تهدید نمی‌کند، تأثیر چندانی ندارد.
این روانشناس تصریح کرد: در مرحله دوم باید توجه نوجوانان را به آسیب‌هایی که زودتر رخ می‌دهند جلب کنیم که یکی از این آسیب‌ها، آسیب تحصیلی است.
وی با بیان اینکه نوجوانانی که سیگار می‌کشند در کلاس درس تمرکز کافی ندارند، عنوان کرد: نوجوانان در زمانی که به مصرف سیگار احتیاج دارند، اگر سیگار نکشند، تمرکز خود را از دست می‌دهند.
نجفی گفت: آن‌ها ممکن است این حالت را تحمل کنند و یا برای سیگار کشیدن از مدرسه خارج شوند. این افراد در دراز مدت با افت تحصیلی مواجه خواهند شد.
وی افزود: باید به نوجوانان گفت که با مصرف سیگار در انجام فعالیت‌های ورزشی نیز دچار مشکل می‌شوند و ممکن است دیگر نتوانند فعالیت‌هایی که همسالانشان به راحتی انجام می‌دهند را انجام دهند.
این روانشناس ادامه داد: پیامدی که می‌تواند برای نوجوانان بازدارنده‌تر باشد این است که درباره آثار مخرب سیگار بر ظاهر و چهره آن‌ها صحبت کنیم، همچنین در مرحله بعد، یکی از بستگان و آشنایانی که سال‌های زیادی سیگار کشیده را به عنوان نمونه بارز به نوجوان معرفی و درباره او و مشکلاتش صحبت کنیم. همچنین می‌توانیم به نوجوان پیشنهاد دهیم که با آن فرد در خصوص عوارض سیگار کشیدن صحبت کند.
