سینماسینما، یاسمن خلیلى فرد:
“سمفونى نهم” نام جدیدترین فیلم محمدرضا هنرمند است که پس از نه سال دورى وى از سینما در جشنواره فیلم فجر به اکران درآمد.
فیلم به مثابه آثار پیشین این کارگردان در ژانر فانتزى ساخته شده است. “سمفونى نهم” عنوان یکى از مشهورترین سمفونى هاى بتهوون است که به سمفونی مرگ نیز شهرت دارد و این همان مضمون اصلى فیلم است.
آنچه “سمفونى نهم” را از دیگر فیلمهایى که درباره مرگ ساخته شده اند متمایز مى کند، نگاه فانتزى و لحن طنزآمیز آن نسبت به این مقوله ى تلخ و تاریک است.
هنرمند در “سمفونى نهم” با نگاهى تاریخى مرگ بسیارى از بزرگان تاریخ این سرزمین را از کورش کبیر گرفته تا رابعه بنت کعب و امیرکبیر به تصویر مى کشد و به سراغ افراد عادى هم مى رود.
“سمفونى نهم” توانسته است با طرح یک موقعیت خلاقانه از مرگ، با نگاهى تاریخى و معناگرایانه به این مقوله بپردازد و مخاطب را با اثرش همراه و همسو کند.
نباید فراموش کرد که فیلمى چون “سمفونى نهم” با این پروداکشن عظیم، قطعا نیازمند تسلط فیلمساز بر موقعیتهاى تاریخى، شناخت کاراکترها و توانمندى او در ایجاد تمایز در برهه هاى مختلفى از تاریخ به لحاظ ویژگى هاى زیستى، فرهنگى و … بوده است که این رخدادها در آن اتفاق افتاده اند و هنرمند با کارگردانى و اجراى دقیق و مهندسى شده اى با مهارت از عهده این بخش مهم برآمده است.
فیلم همچون دیگر آثار مشابه بازیگران متعددى دارند. در برخى از انتخابها شاهد غافلگیرى هایى هستیم، مثلاً نقشى که پژمان بازغى با گریمى خاص و متفاوت ایفا کرده است؛ در عین حال بعضی دیگر از بازیگران، همچون حمید فرخ نژاد (که اتفاقا بازى بسیار خوبى دارد) را پیش تر در نقش هاى مشابه دیده ایم.
“سمفونى نهم”، با تمام ویژگی هاى مثبت و منفى اش که پس از جشنواره و به هنگام اکران عمومى فیلم باید مورد بررسى دقیق ترى قرار گیرند یک حسن بزرگ دارد و آن ژانر به شدت متفاوت و نایاب آن است که غنیمتى بزرگ خصوصاً در سالهاى اخیر به حساب مى آید. فیلمى که در روایت قصه اش موفق است و هرگز دچار چندپارگى نمى شود و ضمناً پایانى مشخص و محتوم دارد.
