سینماسینما،  محمد تقی زاده
درخت گردو به نظر می رسد چهارمین روز جشنواره جزو بهترین فیلم های جشنواره سی و هفتم فیلم فجر باشد چراکه عمده نقدها واکنش‌ها به فیلم بسیار مثبت و امیدبخش بوده است.
محمد حسین مهدویان که علاقه وافری به تاریخ و به خصوص تاریخ معاصر ایران دارد در جدیدترین فیلمش به سراغ حادثه فاجعه بار و مهجور سردشت و بمباران شیمیایی رژیم بعث عراق رفته است. توجه یک فیلمساز جوان که با قواعد سینما و داستان گویی آشنایی کامل دارد به مناسبت ها و اتفاقات ملی و تاریخی کشور می‌تواند به خودی خود بسیار مثبت و امید بخش باشد. مهدویان در سیر فیلمسازی خود حوادث اوایل انقلاب و ترورهای پیاپی انقلابیون را دستمایه قرار داده بود و اینک در یک اثر ملی به سراغ کردنشینان رفته و گوشه ای از زندگی این قوم با صلابت و غرور آفرین را روایت کرده است.
داستان درخت گردو نسبت به فیلم های قبلی محمد حسین مهدویان فراز و فرود و سوز و گداز های بیشتری دارد به طوری که بسیاری فیلم را برای افراد داغدیده توصیه نکردند. چرا که حجم صحنه های سوزناک فیلم به جهت نشان دادن عمق فاجعه بمباران شیمیایی سردشت بسیار زیاد و عمیق است اما نکته مهم در این روایت سوزناک این است که مهدویان مانند برخی همکاران فیلمسازش دچار روایت سانتی مانتال و به اصطلاح هندی نشده و توانسته با درایت تمام اتفاقات و کنش ها را به اندازه مدیریت کند.
درخت گردو که بر اساس داستان اقتباسی نوشته شده بیشترین موفقیتش را مرهون فیلمنامه دقیق و پر جزئیات در کنار پرداختی دراماتیک و جذابش است چیزی که مهدویان پیشتر هم نشان داده بود نسبت به فیلمنامه های آثارش وسواس زیادی دارد و پروسه تحقیق و نگارش فیلم از اولویت‌های اصلی او بوده است.
حضور پیمان معادی و مهران مدیری از دیگر نکات جالب و کنجکاوی برانگیزه درخت گردو بوده است. پیمان معادی که بیشتر در آثار داستانی و شهری نقش آفرینی کرده است در اینجا باید در نقش مردی کرد قهرمان داستان با گویش محلی ظاهر می‌شد کاری که انجامش ریسک بزرگی محسوب می شد اما مهدویان و پیمان معادی موفق به انجام آن شده‌اند به طوری که هم اکنون پیمان معادی در نقش اصلی فیلم درخت گردو از نخستین بخت های کسب سیمرغ بهترین بازیگر مرد جشنواره سی و هشتم به شمار می آید. اما حضور مهران مدیری و اول مارکت به عنوان اسپانسر فیلم از جمله شبهات و نکات مبهم فیلم درخت گردو است که گمان می رود حضور مدیری و اول مارکت و تقدم و تاخر آنها بسیار به هم مربوط باشد. به علاوه اینکه بازی مهران مدیری در نقش دکتر همانند بسیاری از نقش های وی حضوری پر طمطراق و اغراق آمیز به نظر می رسد که بیشتر جنبه خودنمایی و ژستهای همیشگی مدیری را تداعی می کند.