نگاهی به فیلم درخت گردو؛فیلمی ضد جنگ
فرزانه متین- بار دیگر محمد حسین مهدویان،کارگردان جوان و راوی تاریخ معاصر، با ساخت پنجمین فیلمش ،درخت گردو تماشاگران را بهت زده کرد.فیلم درخت گردو ،آخرین اثر وی که در جشنواره سی و هشتم در حال اکران است به روایت یک فاجعه تلخ و واقعی از دل مسائل جنگ می پردازد.او این بار از گروهک ها ی سیاسی فاصله گرفته اما فیلمش در بطن سیاست به ماجرای بمباران شیمیایی سردشت می پردازد،فیلمی که توانست چهره کریه و زشت جنگ تحمیلی را در قاب نقره ای نشان دهد.کارگردان ماجرای نیمروز ، سرگذشت خانواده ی دوست داشتنی کرد را با سه بچه قد و نیم قد و فرزندی در راه نشان می دهد که چگونه با آلودگی شیمیایی از هم می پاشند و پدر،قادر مولان پور یک‌تنه، بار عظیم از هم پاشیدن خانواده اش را بر دوش می کشد از این رو،درخت گردو،دراماتیک ترین اثر مهدویان است.فیلمی از جنس عشق.تک تک لحظات ،مخاطب چشم از فیلم بر نمی دارد ،نمی دادیم در حال همذات پنداری با نقش اول است و یا این که محو تماشای تاثیرات جنگ.درخت گردو پوست مخاطب را می خراشد تا قلبش را جرحه جرحه کند.این فیلم تکان دهنده، یقه ی مخاطب را تا انتها ول نمی کند به حدی که تاثیرش را تا ساعت ها بعد از تماشای آن بر مخاطب می بینیم.
پیمان معادی این بار هم خوش در خشید در حدی که فاصله ی بازی اش از صمد مجیدی در فیلم متری شش و نیم تا قادر مولان پور درخت گردو صد و هشتاد درجه است. او به روانی کردی صحبت می کند،عشق و صبر در چشمانش به وضوح دیده می شود.او به زیبایی نقش یک پدر و تکیه گاه خانواده ایرانی را نشان می دهد.تنها ایرادی که می توان به مهدویان گرفت انتخاب نادرست وی برای پزشک بیمارستان،مهران مدیری است.مدیری نه که نتواند از پس این نقش برآیند موضوع اینجاست که مخاطب با صدایش،لحنش،میمیک صورتش نمی تواند ارتباط برقرار کند.مدیری به کارهای خودش و نقش های جدی در طنز گره خورده است.کارگردان با انتخاب یک بازیگر دیگر،به راحتی می توانست بخش های مربوط به بیمارستان را تاثیرگذارتر کند.
در انتها باید گفت درخت گردو سمبل تکیه گاه و در اصل مام وطن است که بچه هایش را در آغوش می گیرد و مهر تاییدی بر آثار مخرب شیمیایی بر انسان و محیط زیست است.
