سینماسینما، محمد تقی زاده:
حالا دیگر وقت آن ست که پس از نمایش فیلم طلا و ساخت چند فیلم ضعیف از پرویز شهبازی ، این فیلم را بازگشتی دوباره برای سازنده نفس عمیق دانست و از طرفی دیگر شهبازی را بهترین شاگرد بازمانده از مکتب مرحوم کیارستمی دانست. شهبازی مانند استادش عباس کیارستمی بسیار علاقه مند سینمای رئالیستی است با این تفاوت که سبک کیارستمی بیشار به تجربه گرایی در سینما انجامید و آثار شهبازی بیشتر با فیلم های اجتماعی و قصه گو نسبت پیدا می کند.
فیلم طلا فیلم با جزییات و قصه گو است که در جامعه امروز ایران می گذرد و می توان برای خیلی از موقعیت ها و رفتارهایش ما به ازای بیرونی پیدا کرد. فیلم خیلی تدریجی و با ظرافت و قره چکانی داستان چهار شخصیت خود را با محوریت زوج سیدی و جواهریان دنبال می کند و در انتها نیز با سرگذشتی با امید و تاحدی باز به مخاطب فرصت این را می دهد که فیلم را در سالن سینما تمام نکند و در آینده نیز با فیلم همراه شود و به فرجام کارکترهای فیلم بیشتر فکر کند.
ریتم فیلم خیلی ریتم با هیجان و تندی نیست و از طرفی نیز کند و حوصله بر نیز پیش نمی رود به عبارتی شهبازی گویی پس از ساخت چند فیلم به نوعی به پختگی در ساخت سینمای مورد علاقه اش رسیده و همه چیز را به خوبی و اندازه رعایت می کند . شخصیت ها همراه هم و به اندازه معرفی و پیش می روند و داستان فیلم اوج و فرودهای به موقعی دارد . هر شخصیت به اندازه ای که مربوط به تم داستان است پرداخته می شود و پایان همه کاراکترها مشخص و با فرجام تمام می شود.
پایان بندی طلا یکی از مورد بحث ترین پایان های فیلم های شهبازی و حتی سینمای ایران است . فیلم با امید به نگه داشتن بچه برای شخصیت نگار جواهریان ادامه پیدا میکند و علی رغم کشته یا زخمی شدن شخصیت هومن سیدی برادرش و دختر فرار میکنند و پولها لو نمی رود به عبارتی ساده تر برخلاف اکثر فیلم های این چنینی که شخصیت ها در انتها توسط قاچاقچیان نیست و نابود می شوند در این فیلم شاهد سرانجام واقعی تری هستیم و یکی از کاراکترها نجات پیدا میکند و دیگری زمین گیر می شود.
باور پذیری و همذات پنداری با شخصیت ها و همراهی با داستان نرم و جذاب مهم ترین ویژگی فیلمنامه طلاست که در همه این سالها از شهبازی و سینمای ایران دریغ شده بود و طلا فیلمی است که می تواند تماشاگر خود را از هر طیفی پیدا کند و ناراضی از سینما بیرون نفرستد بخصوص اینکه طلا را باید یک مرحله بالاتر در کارنامه شهبازی و فیلمی کم اشکال تر و موفق تر در آثار متاخر او طبقه بندی کرد.
