به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نشست خبری فیلم «بی‌صدا حلزون» به کارگردانی بهرنگ دزفولی‌زاده با حضور کارگردان، مرتضی شایسته (تهیه‌کننده)، محمدرضا رهگذر (نویسنده)، هانیه توسلی، علیرضا جلالی‌تبار، مجتبی شکری (بازیگران فیلم)، رضا شبیری زنجانی (آهنگساز) و … با اجرای منصور ضابطیان، عصر امروز (یکشنبه سیزدهم بهمن) در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.
در ابتدای این نشست، بهرنگ دزفولی‌زاده،کارگردان فیلم «بی‌صدا حلزون» با اشاره به ساختار فیلم بیان کرد: «ساختار و قصه فیلم این را می‌طلبید که با ریتمی آرام به این مساله نگاه کنیم زیرا به افراد ناشنوا باید فرصتی برای دیده‌شدن می‌دادیم.»
در ادامه، مرتضی شایسته درباره چرایی فعالیت کم خود در سال‌های اخیر توضیح داد: «دو سال فعالیت کمتری داشتم اما از سال ۹۶،۹۷ و ۹۸ پنج فیلم تمام کردم و در حال حاضر به دنبال کارهای جدید هستم.»
محمدرضا رهگذر، نویسنده این فیلم هم گفت: «ایده‌ها باید در جریان بیان قصه در کنار هم قرار بگیرند. زمانی که قتل یک شخص باعث عمل یک کودک ناشنوا می‌شود، باید به این موضوع این‌گونه نگاه کرد که آیا این مرگ می‌ارزیده است یا خیر.»
بازیگرانی که تکلیف‌شان با زبان بدن‌شان مشخص است
بهرنگ دزفولی‌زاده درباره نحوه پرداخت این فیلم به ناشنوایان توضیح داد: «از اول قصدم این بود فیلمی در این ارتباط بسازم، چون فقط در هفته‌های خاصی به ناشنوایان پرداخته می‌شود. همچنین در انتخاب بازیگران برایم مهم بود از بازیگرانی استفاده کنم که تکلیف‌شان با زبان بدن‌شان مشخص باشد.»
او ادامه داد: «می‌خواستم این فیلم اکران عمومی داشته باشد تا مردم با ناشنوایان ارتباط بهتری داشته باشند و در این راه از بازیگر حرفه‌ای برای بیشتر دیده شدن استفاده کردم.»
این کارگردان در واکنش به این سوال که آیا این فیلم تبلیغی برای عمل کاشت حلزون است، پاسخ داد: «من می‌خواستم اطلاعاتی درباره ناشنوایان و اینکه آیا این عمل را انجام دهند یا خیر را مطرح کنم. من هیچ‌گونه تبلیغی برای این عمل نکرده‌ام. بلکه برای درک بیشتر افراد ناشنوا در جامعه تلاش کردم.»
او همچنین در پاسخ به چرایی استفاده از درام برای بیان این معضل توضیح داد: «با توجه به فیلمنامه احساس کردم باید به این شکل داستان را روایت کنم و در این بستر نگاهی به مشکلات ناشنوایان داشته باشم. بیست سال است که در این‌باره فیلمی ساخته نشده و با این درام می‌توانستم مردم را با معضلات ناشنوایان آشنا کنم.»
دو ماه تمرین برای هانیه توسلی
هانیه توسلی، بازیگر نقش الهام درباره این فیلم گفت: «اولین چیزی که درباره این نقش وجود داشت این بود که باید هم‌زمان هم با زبان ناشنوایان آشنا شوم و هم روی حرف زدنم به عنوان یک نیمه‌شنوا آمادگی پیدا کنم. رسیدن به این مهم نیاز به تمرین زیادی داشت و حدودا دوماه قبل از فیلمبرداری تمرین کردم.»
توسلی درباره نقش خود توضیح داد: «با چندین نفر برای یادگیری زبان ناشنوایان تمرین می‌کردم حتی صدای نیمه‌شنوا در تلفن همراهم ذخیره کرده بودم و سعی می‌کردم آن را بازی کنم. در حین فیلمبرداری من با این عزیزان همزبستی داشتم و در جمعی بودم که تعدادی شنوا و ناشنوا حضور داشتند. چیزی که برایم‌جای تعجب داشت این بود که بسیاری از خانواده‌های ناشنوا علاقه ندارند فرزندشان کاشت حلزونی داشته باشند.»
بهرنگ دزفولی‌زاده با اشاره به تحقیق‌هایی که پیش از فیلمبرداری انجام داده گفت: «هم‌زیستی و هم فکری خوبی با آقای رهگذر داشتم، او نیز بر قصه‌ای که نوشته بودیم تاکید داشت. زمانی که فیلمنامه را نوشتیم از کانون ناشنوایان با ما تماس گرفتند و گفتند می‌توانید کاشت حلزونی را به نمایش بگذارید.»
دزفولی‌زاده با اشاره به سرمایه‌گذاران فیلم «بی صدا حلزون» گفت: «پولی که برای ساخت فیلم مصرف می‌شود باید پاک و درست باشد؛ مثل پولی است که سر سفره می‌آید و باید پاک و تمیز باشد.»
رضا شبیری‌زنجانی، آهنگساز فیلم هم درباره کارش توضیح داد: «سعی کردم در این فیلم به خاطر موضوع از یک سری المان‌ها استفاده کنم و موسیقی را از گوش یک فرد ناشنوا بشنویم برای همین خودمان صدا به فیلم اضافه کردیم تا به نقش‌ها بیشتر نزدیک شویم.»
وقتی هانیه توسلی بیننده را نمی‌ترساند
کارگردان فیلم «بی‌صدا حلزون» درباره انتخاب بازیگران این فیلم گفت: «در سینمای ایران انتخاب بازیگر بسیار مهم است. در این فیلم انتخاب بازیگر چهار ماه طول کشید زیرا می‌خواستیم از کسی استفاده کنیم که بتواند از عهده بازی در این فیلم بربیاید. صدای هانیه توسلی زیر است و بیننده را نمی‌ترساند، صدای او باعث ناراحتی مخاطبان نمی‌شود و می‌توانند با این کاراکتر همراه شوند.»
او ادامه داد: «فیلم درباره حق‌خواهی است که امیدوارم با مطالبی که شما درباره آن می‌نویسید این صدای حق‌خواهی و فیلم شنیده شود. فکر نمی‌کردم فیلمم در بخش سودای سیمرغ نباشد و زحمت دوستانم نادیده گرفته شود اما باز با این حال به انتخاب داوران احترام می‌گذارم.»
۵۷۵۷
