مردم در نوروز ۹۹ که از نظر فرهنگی و هم از نظر فراغتی یکی از اصلی‌ترین فرصت‌های گردش و دیدوبازدید آیینی بود، با بردباری و رعایت دستورنامه‌های بهداشتی، از فرصت طبیعی خود در سفر و دید و یازدید چشم پوشی کردند و خیر و سلامت همگانی را به خواسته‌ی خود ترجیح دادند.
بیشتر مردم اکنون از چیستی و پیامدهای بیماری کرونا آگاه هستند ولی به درازا کشیدن این وضعیت به کاهش حساسیت انجامیده است که این مساله‌ساز می‌شود.
ویروس بیماری‌زا هنوز در میان مردم و در شهر و روستاها است، جابه‌جا می‌شود و درمان مشخصی هم برایش نداریم. پس باید روشهایی برای خودآرام‌سازی، سرکشی و رسیدگی به سالمندان و افراد دارای بیماری زمینه‌ای از دور و با رعایت دستور بهداشتی به کار بگیریم.
تنش و خستگی مردم از فشار روانی و تحمل روند بیماری در میان بستگان‌شان چشمگیر است ولی همه ناگزیر هستیم برای حفظ جان خود و دیگران این دوران را تحمل کنیم.
با این که فصل بهشتی سرزمین مان با بارندگی‌ها سبزتر از همیشه شده ولی هنوز سفر بسیار پرخطر است و به شدت یافتن جابه‌جایی ویروس منجر می‌شود. سفر همیشه همراه با بهره‌گیری از خدمات همگانی (خوراک، جای خواب، امور بهداشتی) است و همین وضعیت را پرخطر می‌کند.
شاید این پرهیزهای بهداشتی را هم نوعی روزه‌داری بهداشتی برای حفظ جان دیگران فرض کرد.
استفاده از وسایل همگانی، سرویس بهداشتی‌های همگانی و محیط‌های پررفت‌وآمد همه‌ی پرهیزهای فروردین ماه مردم را بی‌اثر خواهد کرد و بیم آن هست که دوباره بیماری اوج بگیرد. هنوز فرصت سفر مهیا نیست.
*رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران
۲۳۵۲۳۱
