، نشست پرسش و پاسخ فیلم «زالاوا» ساخته ارسلان امیری با حضور کارگردان، سمیرا برادری (تهیه‌کننده)، نوید پورفرج، پوریا رحیمی‌سام، باسط رضایی، فریدون حامدی (بازیگران)، عماد خدابخش (تدوین‌گر)، محمد رسولی (فیلمبردار)، عباس عباسی (طراح گریم) و محمدحسین کرمی (طراح صحنه و لباس) با اجرای علیرضا غفاری در سالن مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار شد.
در ابتدای این نشست، امیری درباره انتخاب مضمون فیلم «زالاوا» گفت: «احساس و کنجکاوی درباره موضوع «باور» در من شکل گرفته بود و دوست داشتم اولین فیلمم، مخصوص به خودم و دغدغه‌ام باشد. برای همین سراغ افسانه‌ای رفتم که در خانواده سینه به سینه نقل شده بود.»
او ادامه داد: «برای همین تصمیم گرفتم اثری بسازم درباره این که چطور یک «باور» به «خرافه» تبدیل می‌شود.»
کارگردان «زالاوا» با بیان این‌که همه ما این قبیل داستان‌ها را شنیده‌ایم، افزود: «روزی پدرم برای من خاطره‌ای را تعریف می‌کرد از جدش که جنی را تسخیر کرده و آن را به خدمت گرفته بود. شیوه روایت پدرم برای من جذاب شد و تصمیم گرفتم فیلمی با این محتوا بسازم.»
امیری توضیح داد: «ما در این فیلم وارد مبحث درام شدیم و کاری به مباحث مذهبی این ماجرا نداریم. هدف ما نقد خرافه و به تصویر کشیدن سواستفاده از این قبیل مسائل است.»
او تاکید کرد: «من فیلمی راجع به «جن» نساختم و هیچ‌گاه جرئت نمی‌کنم وارد چنین موضوعاتی شوم. قصه جن تنها دست‌مایه‌ای بود که ما به موضوع «باور» بپردازیم.»
این کارگردان در پاسخ به سئوالی مبنی بر خرافه‌پرستی مردم این منطقه از کشورمان، گفت: «این خیلی سوال زشت و منزجر کننده‌ای است. این اثر تنها نمادین است و ربطی به مردم کرد ندارد. امیدوارم سوال‌کننده بابت سوال زشت خود عذرخواهی کند.»
امیری ادامه داد: «این فیلم، هیبریدی و بین ژانری است. من فیلم را در کردستان ساختم چون آدم در زمین خودش راحت‌تر بازی می‌کند. مردم کردستان هنر دوست هستند و برای حضور در فیلم از خودشان اشتیاق نشان می‌دادند.»
رسولی هم درباره پروسه فیلمبرداری «زالاوا» گفت: «ما می‌خواستیم فیلم میان ژانری باشد. به عنوان فیلمبردار دوست داشتم شیطنت‌هایی برای نمایان کردن ژانر وحشت داشته باشم، اما از آن‌جا که فرا ژانری بود باید کمی کنترل شده عمل می‌کردیم. ضمن این‌که حفظ راکورد در دو سکانس طولانی فیلم بسیار سخت بود.»
همچنین عماد خدابخش درباره تدوین این فیلم توضیح داد: «تاکید ما این بود که در تدوین به صورتی عمل کنیم که قصه دیده شود و به چشم بیاید به نسبت این‌که بخواهیم با فضای تکنیکال، خود را به رخ بکشیم.»
در ادامه، کرمی درباره طراحی صحنه فیلم «زالاوا» گفت: «روستایی را که ما در آن مشغول کار بودیم، کارگردان پیش‌تر دیده و بر آن مبنا قصه را نوشته بود. وقتی من روستا را دیدم گویی ۸۰ درصد ماجرا انجام شده بود چرا که بسیار روستای بکر و زیبایی بود. تنها چالش ما این بود که بتوانیم با المان‌هایی ساده ترس را به مخاطب القا کنیم.»
رحیمی سام هم گفت: «مجموعه‌ای از عوامل درجه یک در این کار دور هم جمع شده بودند. من از چند سال پیش در جریان این کار بودم و همیشه فکر می‌کردم برای هر بازیگری در مسیر کارش نقشی ویژه که او را به چالش بکشد وجود دارد. این فیلم و نقش «آمردان» برای من از این دست نقش‌ها بود. باید از بازیگران کردی کار نیز تشکر کنم که دیده شدن ما مرهون کمک‌های آن‌ها بود.»
همچنین سمیرا برادری در واکنش به پرسشی درباره گیشه‌ای بودن این اثر پاسخ داد: «من همچنان فکر می‌کنم مسئله گیشه و بازیگر نباید در اختیار عده‌ای محدود باشد. این ما هستیم که باید به سلیقه و شعور مخاطب اعتماد کنیم و فیلم‌های‌مان را بسازیم. این پروژه حدود دو سال طول کشید و به اعتقاد من اگر همه فرمول‌های گیشه را نداشته باشد، آن بخشی را که مربوط به قصه‌گویی است، دارد.»
عباسی، طراح چهره‌پردازی هم درباره گریم «زالاوا» گفت: «این فیلم جزو سخت‌ترین کارهایی است که من در دوران کاری‌ام انجام دادم. ما گروهی شش نفری بودیم و جدا از بازیگران اصلی که چالش‌های خود را می‌طلبیدند و روزانه روی ۵۰ نفر گریم سنگین انجام می‌شد، برای اهالی روستا هم فکر کردیم. حتی برای تک‌تک هنروران نیز طراحی انجام دادیم.»
در پایان این نشست، فریدون حامدی بازیگر کُرد فیلم گفت: ـبرای من افتخاری است که در این جلسه هستم. من از طرف ۵۰ بازیگر کردی که در کار حضور داشتند از ارسلان امیری تشکر می‌کنم.»
۵۷۵۷
