مسعود ده نمکی با انتشار یادداشتی در وبلاگ خود، به یادداشت اینستاگرامی رضا کیانیان پاسخ داد.
مسعود ده‌نمکی کارگردان سینما در پاسخ به انتقادات رضا کیانیان، در وبلاگ خود نوشت:
«سلام.
جناب آقای کیانیان!
صورت مسئله من فقر مردم یمن نبود بلکه ظلم ۲۸ کشور علیه یک ملت بود
جریان روشنفکری در غرب در حوزه سینما و ادبیات و حتی ورزش به صورت نمادین هم که شده سمت مظلوم می ایستد و این به معنی تثبیت فقر نیست.
به عنوان مثال «مارلون براندو» در مراسم اسکار سال ۱۹۷۳ شرکت نکرد و به جای خود «ساشن لیتل فزر» از فعالان مدنی سرخ پوست را فرستاد و او هم در اعتراض به بد رفتاری با آمریکایی‌های جدید با سرخ‌پوستان بومی بیانیه خواند و اتفاقاً مثل اینجا از سوی حضار «هو» شد.
آیا «براندو» سرخ‌پوست‌ها را تحقیر کرده یا در برابر ظلم هم نژادان خود ایستاده؟
یا همین چندی پیش خانم «اسکارلت جوهانسون» وقتی فهمید «بن سلمان» ولیعهد عربستان سرمایه‌گذار فیلم «ریدلی اسکات» می‌باشد از بازی در این فیلم انصراف داد. بامنطق شما خانم جوهانسون باید به «خاشقچی» دفاع شخصی یاد میداد نه اینکه با انصراف از رفتار ظالمانه عربستان تبری می‌جست!
یا خانم «ونسا ردکریو» بازیگر فیلم «جولیا» علیرغم آتش زدن تصاویرش در بیرون سالن اسکار بخاطر ساخت مستندی در دفاع از فلسطینی‌ها در مراسم رسمی از کودک کشی رژیم صهیونیستی سخن گفت.
یا «گابریل سولانو» بازیکن سابق تیم ملی آرژانتین پس از لغو دیدار تیم ملی کشورش با اسرائیل به‌جای حساب کتاب ورزشی و تدارکاتی نوشت: «فوتبال هرگز به خون فلسطینی‌ها آلوده نمی‌شود و رونالدو هم گفت: طرفداری از کودکان فلسطینی را با حمایت رئیس اسرائیل عوض نمی‌کند.» او حتی در پایان بازی پرتغال با رژیم صهیونیستی حاضر به تعویض پیراهنش با بازیکن تیم مقابل نشد و در پاسخ خبرنگاران گفت «من در خاک فلسطینم.» یا مارادونا ستاره فوتبال جهان پرچم فلسطین را درمقابل عکاسان بالا برد. «کاکا» بازیکن برزیلی از مردم غزه دفاع می‌کند و «هازارد» ستاره بلژیکی چلسی در دفاع از غزه در طول مسابقات واکنش نشان می‌دهد.
کمپین پنج نفره هنرپیشه های هالیوودی در محکومیت اسرائیل نیز از این دسته است. آیا این رفتارها تحقیر مردم فلسطین بوده یا اقداماتی نمادین؟
من برای شما به عنوان یک پیشکسوت احترام قائلم اما این سخنان شما استدلال و بنیان درستی ندارد! کافی است یک‌بار دیگر سخنان من را به صورت کامل گوش دهید تا متوجه شوید که من فقط توقع یک رفتار نمادین در برابر ظلم را داشتم نه ترحم به رقیب.
این که از هزاران نفر یکی تختی یا پوریای ولی و یا حتی مارلون براندو می شود به نداشتن همین نگاه اصالت‌سود برمی‌گردد.
من دوست داشتم شما از منظر فرهنگی به سخنان من نگاه می کردید نه سیاسی و حتی ورزشی .
بله در حوزه سیاست ماکیاولی مردانگی جایی ندارد، در حوزه ورزش قهرمانی هم، هدف وسیله را توجیه می کند .اما در حوزه اخلاق و فرهنگ که شما یکی از نماد های آن هستید همه چیز ذیل اخلاق تعریف می شود. حتی کمتر گل زدن به رقیب به نشانه همدردی!
امیدوارم تیم ملی کشورمان در این دوره بدرخشد و به قهرمانی برسد و موجبات شادی مردم شود.»
خبرانلاین
شاید مقاله های دیگر وب سایت :را هم دوست داشته باشید
