در ابتدای جلسه وکیل اولیای دم در جایگاه ویژه ایستاد و درخواست قصاص کرد و گفت: متهم عمدی و احتمالاً به خاطر حسادت دوستش را با خوراندن محلول شیمیایی کشته است.

در ادامه متهم با رد اتهام قتل عمد گفت: من و سهراب از دبیرستان با هم دوست بودیم. قرار بود او برای ادامه تحصیل به امریکا برود و من تصمیم گرفتم او را ببینم و در واقع یک دیدار خداحافظی با هم داشته باشیم وقتی به خانه ما آمد من محلول شیمیایی اعتیادآوری به‌نام کلروفرم تهیه کرده بودم که خودم سال‌ها به آن اعتیاد داشتم و آن را با آبمیوه می‌خوردم. وقتی سهراب به خانه‌مان آمد آب میوه را که در یخچال بود سر کشید و حالش بد شد. بعد از آن متوجه شدم او آب میوه حاوی کلروفرم را خورده است. می‌خواستم او را به بیمارستان برسانم اما حالش خیلی بد بود. وقتی فهمیدم دیگر نفس نمی‌کشد با اورژانس تماس گرفتم. من هیچ انگیزه‌ای برای قتل او نداشتم.

سپس وکیل متهم در جایگاه قرار گرفت و گفت: با توجه به آنچه پزشکی قانونی اعلام کرده است به نظر نمی‌رسد قتل عمدی باشد و خطای محض رخ داده است. هیچ مورد مشکوکی که نشان دهد موکل من به عمد ماده را به مقتول خورانده باشد وجود ندارد. موکل من به لحاظ مالی و تحصیلی از مقتول کمتر نبود که بخواهد به خاطر رقابت یا حسادت او را بکشد بنابراین درخواست صدور حکم برائت از قتل عمدی برای موکلم دارم.

با پایان اظهارات وکیل متهم قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.