اوایل شروع این بیماری خیلی ها از تفریحات، دورهمی ها و سفرهای خود گذشتند تا این مهمان ناخوانده را از کشور بیرون کنند، اما با گذشت سه ماه از همه گیر شدن ویروس کرونا به تدریج مردم دچار بی خیالی شدند.
این روزها شاهد تردد ها و ترافیک ها در سطح شهر هستیم؛ شلوغی هایی که ممکن است گران تمام شود.
هنوز خطر کرونا وجود دارد و چیزی عوض نشده است اما چرا مردم این چنین نسبت به این ویروس کشنده غافل شده اند؟
شاید علت این بی تفاوتی، بی خیالی عده ای از مردم است که از همان اول هم ویروس کرونا را جدی نگرفته بودند، مردم وقتی می بینند که افراد بدون رعایت پروتکل های بهداشتی هر کاری را انجام می دهند و مشکلی هم برایشان پیش نمی آید؛ از آن ها تقلید کرده و بی خیال ماسک و دستکش و حتی رعایت فاصله اجتماعی می شود.
یا شاید هم فکر می کنند چون هوا گرم شده کرونا کوچ کرده است به مناطق سردسیر…!
برخی نیز از این که طولانی مدت در خانه ماندند خسته شده اند، دل را به دریا زده اند و بی توجه به خطر پیش رو به طبیعت رفتند تا از آن لذت ببرند.
همین بی حوصلگی ها باعث شد تا مردم بدون اینکه از مبتلا شدن به ویروس کرونا بترسند از خانه بیرون آمدن، این بی فکر بودن ها باعث نگرانی بیشتر مسئولین درمانی شده و ظاهرا کاری هم از دستشان ساخته نیست!
شاید اگر مردم، مبتلایان و حتی مرگ و میرهای کرونایی را به چشم ببینند، بازهم مثل روزهای اول ورود این ویروس موذی به رعایت بهداشت و حتی در خانه ماندن روی آورند.
شاید هم آنقدر خود را به بی خیالی زده اند که مشاهده این مرگ ها هم آن ها را به خود نیاورد…
اما محمد خلخال، روانشناس جامعه عدم سخت گیری دولت و مسئولین در بحث مقابله با کرونا را عاملی در جهت افزایش بی خیالی مردم می داند و می گوید: «سیستم بهداشت و درمان و سایر دستگاه های دولتی آن سخت گیری که باید در بحث رعایت پروتکل های بهداشتی در جامعه از خود نشان بدهند، نمی دهند.»
این روانشناس می افزاید: «در حال حاضر هشدارها اغلب به صورت متن های کوتاه یا کلیپ های بسیار کوتاه است و اگر بتوان هشدارها را تصویری کرده و بیشتر از فوتی ها و موارد بستری کرونا تصویر منتشر کرد، قطعا نتیجه موثرتری خواهد داشت.»
ای کاش مردم قدری به خاطر عزیزانشان از این سهل انگای خارج شوند و کمی به فکر خودشان و کادر درمانی باشند…
1717
