به گزارش خبرآنلاین، پل‌های عابر پیاده عموما تداعی‌کننده ناامنی برای شهروندان است؛ تا جایی که بسیاری می‌گویند حاضریم از خیابان رد شویم و خطرهایش را به جان بخریم اما از پل رد نشویم.

در ادامه تعدادی از روایت‌ها به‌صورت خلاصه می‌آید:

سهراب: دیدن چند مصرف‌کننده روی پل در نیمه‌های یک شب زمستانی مرا دچار دلهره و ترس عجیبی کرد. اگر برمی‌گشتم راه دیگری برای تردد از اتوبان نبود و ادامه دادن‌ آن مسیر روی پل هوایی با توجه به اینکه مقداری پول و وسیله همراهم بود خطرناک به نظر می‌رسید؛ در نهایت مسیر را با دلهره ادامه و از کنار آن افراد گذشتم. اتفاقی نیفتاد و آنها همچنان به استعمال مواد مخدر مشغول بودند اما به نظرم آمد آن پل هوایی در آن اتوبان نسبتا خلوت در شب که هیچ نور و چراغی هم نداشت می‌تواند فضای مناسبی برای مجرمان شهری باشد.

ضحی: بارها شده که به خاطر نگرانی ایجاد شده از حضور یک آدم مجبور به دویدن یا با سرعت رد شدن از پل شدم، بعضی وقت‌ها بعد از تموم شدن پله‌ها برای چندثانیه به لطف تبلیغات و بنرهایی که پل رو قورت دادن شما وارد فضایی می‌شی که از همه انظار پنهان می‌شی و قربانی مستعدی می‌شی برای انواع آزارها. بارها برای من پیش اومده که طرف مقابل از این فرصت مناسب استفاده کرده و با یه انحراف عمدی سعی کرده به نوعی خودش رو به من نزدیک کنه.

محمد: در خیلی جاهای شهر، پل عابر بیش‌تر از این که به‌عنوان فضای جابه‌جایی عابر پیاده استفاده بشه تبدیل به فضای تبلیغاتی و  تجاری شده که همین موجب ایجاد حس ناامنی و ترس در ساعت‌های تاریکی یا خیابان‌های خلوت می‌شه. مثلا وقتی در ساعت‌های تاریکی از پل عابر پیاده پایانه علم‌وصنعت رد می‌شم همیشه با حداکثر سرعت و با حواس جمع‌تر حرکت می‌کنم.

مرضیه: پل‌های عابر پیاده‌ تاریک و بدون نور که حتی در روز هم به لطف تابلوهای بلند تبلیغاتی روشن نیست، به مامن و فضایی برای بسیاری از آسیب‌ها تبدیل شده است، یا پر است از تکه‌های کارتن، پتوهای پاره و کثیف و تکه‌های باقیمانده از سرنگ و یا زرورق‌های موادمخدر که کناری جا مانده‌اند یا محلی برای بساط کردن دست‌فروش‌هایی که برای فرار از ماموران شهرداری به آن بالا پناه برده‌اند!

گزارش کامل را اینجا بخوانید

۴۷۲۳۸