به گزارش بخش اجتماعی سایت ، محققان مدرسه پزشکی فینبرگ در دانشگاه نورث وسترن شیکاگو و مرکز تحقیقات پزشکی QIMR Berghofer در استرالیا با تشکیل تیمی تحقیقاتی سعی کردند تا ارتباط میان حساسیت ژنتیک یک فرد به مواد تلخ را با سطح نوشیدنی تلخ مصرفی اندازه‌گیری و مقایسه کنند.
ماریلین کورنلیس از دانشگاه نورث وسترن می‌گوید مدت‌های طولانی است که درباره “طعم” تحقیق‌شده است اما واقعاً مکانیزم آن را نمی‌دانیم. طعم یکی از حواس ماست و حالا می‌خواهیم از دیدگاه بیولوژیکی به آن نگاه کنیم.
وی و همکارانش از دو مجموعه داده استفاده کردند که در مجله Scientific Reports منتشرشده بود. اولی تحقیق درباره دوقلوهای استرالیایی است که ارتباط میان ژن مشترک و سلیقه متفاوت را نشان می‌دهد.
سه ماده بسیار تلخ شامل کافئین، کینین(آب تونیک در نوشابه گازدار) و ماده تلخ PROP که در برخی سبزیجات مثل خُرفه وجود دارد؛ بررسی شدند.
داده دوم از بیوبانک انگلیس و از ۴۰۰ هزار نمونه خون، ادرار، بزاق و … اخذ شد که درباره نوع نوشیدنی مصرفی خود گفته بودند.
برای انجام تحقیق از روش «تصادفی مندلیان» برای مقایسه نوع ژن با چگونگی مصرف قهوه، چای و الکل استفاده شد.
۴ فنجان قهوه، ۵ فنجان چای و ۳ بار در هفته به‌عنوان افراد پرمصرف تعریف شد و محققان مشخص کردند که یک فرد حساس به طعم تلخ کافئین، قهوه بیشتری مصرف کرده ولی کسانی که به کینین و PROP بیشتر حساس‌اند، مصرف پایین‌تری دارند.
در مورد چای نتیجه بالعکس شد و در مورد PROP درست درآمد.حساس بودن به کینین نیز باعث مصرف کمتر قهوه در افراد شد. PROP تنها ماده‌ای بود که به‌وضوح بر میزان مصرف الکل تأثیر گذاشت.کسانی که به‌راحتی شیمیایی بودن را تشخیص دادند، الکل کمتری مصرف کردند.
درنتیجه این محققان دریافتند که اگر فردی به‌طور ژنتیک تمایل به طعم تلخ قهوه داشت، احتمالاً بیشتر از یک فنجان قهوه را ترجیح می‌دهد. همین امر در مورد یک لیوان نوشیدنی درست درآمد. کسانی که به PROP حساس‌اند، نوشیدنی قرمز کمتری را ترجیح می‌دهند.
استوارت مک گریگور از QIMR می‌گوید: به دنبال گسترش این نوع مطالعه هستیم تا ارزیابی کنیم که آیا ژن‌های متمایل به تست تلخ در معرض خطر بیماری‌های خاص هستند؟ پروفایل ژن‌های متمایل به طعم شیرین یا شور را نیز باید موردمطالعه قرار داد.
