داروین صبوری جامعه شناس؛جامعه به این دلیل ملی شدن مسئله باشگاه‌ها را می‌خواست چون عملکرد این باشگاه مهم بود. این باشگاه‌ها مسائل و کارکردهایی را به وجود می‎آورند که برخی از نهادها از پس آن برنمی‎آمدند. از این کارکردها و مسائل می‎توان به همبستگی اجتماعی ، شادی و غرور ملی اشاره کرد. نگاه ما کاملا ارتجاعی و سنتی بود و امر مدرن در رابطه با ورزش را دریافت نکردیم.

برخی از این کارکردها موفق شدند مخاطب را جذب کنند. همین الان برخی از گزارشگران مدام در طول یک مسابقه می‎گویند این تیم نماینده ایران است و حتما باید مثلا بگوییم پرسپولیس ایران. این موضوع کاملا با امر مدرن دنیای ورزش تناقض دارد و حساسیت‎هایی را به وجود می‎آورد که نتیجه‎اش دشمنی میان دو تیم به دلیل رخ دادن سوتفاهم‎هاست. در تمام دنیا، ورزش را به عنوان یک موضوع مدرن نگاه می کنند و هرگز مثلا لیورپول را نماینده انگلستان معرفی نمی‏ کنند. اما در ایران اگر اصرار برای ملی کردن باشگاه‎ها وجود دارد به این دلیل است که مسائلی همچون همبستگی ملی مهم تلقی می‎شود. این منطق درستی نیست و کارآمد نخواهد بود و یک نوع آسیب به شمار می‎رود.  ما زمانی دچار مشکل می شویم که فکر کنیم آرزوی یک هوادار برای باختن تیم رقیب یک آسیب است.

اکنون شکاف‎های عمیقی در میان تیم‎ها و هواداران به وجود آمده است که این رویه در میان بازیکنان و پیشکسوتان هر دو تیم نیز دیده می‎شود. ما نتوانستیم خودمان را با فوتبال مدرن وفق دهیم. زبان فوتبال چون زایندگی ندارد و چیز جدیدی نشان نمی‎دهد وقتی می‎خواهد به حرکت دربیاید به چیزی جز فحاشی نمی‎رسد. شما در میان پیشکسوتان هم ادبیات فاخری نمی‎بینید و آبرومند نیست. حداقل‎های احترام در مبانی گفت و گو رعایت نمی‎شود.

به وجود آمدن رویکردهای کنونی در میان فوتبالی‎ها عجیب نیست، این محصول مدرن نشدن فوتبال ما است.

*جامعه‌شناس ورزشی

253 251