؛ یک سال پیش؛ همچین روزهایی، وقتی کرونا نبود و در کوران فوتبال بودیم مارک ویلموتس برای اولین بار به عنوان سرمربی روی نیمکت تیم‌ملی ایران نشست. دیدار دوستانه مقابل سوریه در ورزشگاه آزادی شروع ویلموتس بود اما هیچکس فکرش را هم نمی‌کرد که بعد از این بازی ویلموتس فقط یکبار دیگر در آزادی و کنار خط حاضر شود. شاید هیچکس به غیر از خود ویلموتس. چراکه اینجا، از سمت فدراسیون به سمت ذهن طرفداران فوتبال کلمه “نجیب” در توصیف مرد بلژیکی دهان به دهان می‌چرخید. غافل از اینکه آینده ناامیدکننده‌تر و غیرقابل پیش‌بینی‌تر از هر زمان دیگری از راه رسید. از اولین بازی ویلموتس به عنوان سرمربی با ایران تا آخرین بازی فقط چهار ماه فاصله بود. چهار ماه که در نهایت شکایت، بدهی، دعوا و البته سخت شدن دوباره صعود به جام‌جهانی را در پی داشت.
43257
