پیش از این مشخص شده است که بیماری کووید ۱۹ موجب شکل‌گیری لخته‌هایی در خون برخی از بیماران می‌شود. اکنون متخصصان بیمارستان Mount Sinai Health System واقع در نیویورک با مشاهده وضعیت پنج نفر از بیماران بستری شده دریافتند این لخته‌های خون در بیماران جوان موجب سکته مغزی می‌شود.
بیماران مورد مطالعه در فاصله دو هفته به دلیل ابتلا به کووید ۱۹ در بیمارستان بستری شده و میانگین سنی آن‌ها ۳۳ تا ۴۹ سال بوده است.
جوان‌ترین بیمار، یک زن ۳۳ ساله است که پس از یک هفته سرفه، سردرد و احساس لرز، در طول یک روز در تعدادی از اندام‌های سمت چپ بدن خود احساس ضعف کرد و پس از آزمایش کووید ۱۹مشخص شد به این بیماری مبتلا شده و پزشکان توانستند لخته خونی را در یکی از سرخرگ‌های مغز مشاهده کنند. این بیمار با رقیق‌کننده خون درمان شد و پس از ۱۰ روز، اکنون دوران نقاهت خود را سپری می‌کند.
علاوه بر این بیمارستان توماس جفرسون واقع در فیلادلفیا و بیمارستان NYU Langone Health واقع در نیویورک در مجموع ۱۲ مورد از سکته مغزی را در بیماران مبتلا به کووید ۱۹ گزارش کرده‌اند.
همچنین در بیمارستان‌های دیگر نیز موادی از ابتلا به سکته مغزی در بین بیماران مبتلا به کووید ۱۹ گزارش شده، اما هنوز الگوی خاصی برای آن شناسایی نشده است.
به اعتقاد محققان منطقی است که ابتلا به کووید ۱۹ با افزایش ریسک سکته مغزی ارتباط داشته باشد؛ زیرا قطعا ابتلا به این بیماری موجب افزایش ریسک تشکیل لخته خون در بدن بیماران می‌شود، در حالی که این وضعیت معمولا در عفونت‌های ویروسی دیده نمی‌شود.
سکته مغزی به دلیل وقفه‌ای کوچک در جریان خون مغز یا انسداد رگ‌ها بوجود می‌آید. در این حالت جریان اکسیژن و مواد غذایی به مغز محدود می‌شود و بخشی از بافت مغز آسیب می‌بیند. حدود ۸۵ درصد از تمام موارد سکته‌های مغزی بر اثر انسداد یک شریان مغزی با یک لخته خون ایجاد می‌شود که به آن سکته مغزی ایسکمیک گفته می‌شود. گاهی نیز سکته مغزی هموراژیک (خونریزی) است که در اثر پارگی عروق مغزی ایجاد می‌شود.
ویروس کرونا اواسط ماه دسامبر ۲۰۱۹ در ووهان واقع در مرکز چین گزارش شد. ابتدا از این بیماری به عنوان ذات‌الریه نام برده می‌شد؛ اما کمیسیون ملی بهداشت چین در ۳۰ دسامبر سال ۲۰۱۹ (۹ دی) به صورت رسمی شیوع این ویروس را در چین اعلام کرد. این ویروس در دو ماه گذشته بیش از ۱۰۰ کشور و منطقه را درگیر کرده است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه New England Journal of Medicine منتشر شده است.
