یأس و نومیدی در جامعه تزریق می‌کنند و بی ملاک و میزان بلکه بی هیچ انصافی به داوری می‌نشینند و از این رهگذر به کف و هورای اقلیتی در داخل و لبخند رضایتی از دشمن در خارج، قناعت می‌ورزند. مگر آنکه قائل باشیم آنان هم مانند کسانی که ذکرشان گذشت، در ازای این دین فروشی و گزیدن رضای خلق بر خشم خالق، به آلاف و الوف می‌رسند و سودایی – به زعم خود – پرسود دارند!